Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο Ευρωπαϊκός Κοινοβουλευτικός διάλογος ζει σήμερα εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων, μια από τις πιο καλές του στιγμές.

Αγαπητοί συνάδελφοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καλώς ορίσατε.

Αν και η απόφαση της 11^ης Μαρτίου 2011 συνιστά μια εξέλιξη θετική σε γενικές γραμμές για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών αι την ενίσχυση των δημοσιονομικών θέσεων των κρατών- μελών της ζώνης του ευρώ, η ενημέρωση που παρείχε η ελληνική Κυβέρνηση για την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής των χωρών της Ευρωζώνης, χαρακτηρίστηκε από περισσή αισιοδοξία και πολύ υψηλές, θα έλεγα, προσδοκίες που κατά τη γνώμη μας δεν ανταποκρίνονται στην απόλυτη αλήθεια, ιδιαίτερα για την Ελλάδα που βιώνει με τραυματικό τρόπο τις επιπτώσεις της κρίσης και των όρων που έχει θέσει το μνημόνιο για την οικονομική στήριξη της χώρας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πιστεύω πως οφείλουμε όλοι να παραδεχτούμε πως για πολλά χρόνια, η Ευρώπη προέταξε τη νομισματική σύγκλιση έναντι της πραγματικής, οικονομικής και αναπτυξιακής σύγκλισης. Αυτό λειτούργησε σε βάρος όλων των χωρών, μα περισσότερο σε βάρος εκείνων που δεν είχαν ισχυρούς παραγωγικούς ιστούς και μακρά βιομηχανική παράδοση, όπως η Ελλάδα ή και άλλες χώρες της Ευρώπης που γνωρίζουν σήμερα τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης χρέους.

Η πραγματική σύγκλιση όμως παρέμενε το ζητούμενο. Οι μηχανισμοί του  Σύμφωνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που σχετίζονταν με το δημόσιο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα φαίνεται ότι δεν λειτούργησαν ικανοποιητικά. H Ευρώπη και η Ευρωζώνη διέρχονται δύσκολες στιγμές και βρίσκονται μπροστά από πολύ σύνθετες και δύσκολες αποφάσεις που θα προδιαγράψουν το μέλλον για την επόμενη δεκαετία.

Στην τελευταία συνάντηση Κορυφής οι αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων στην απόφαση τους υπενθυμίζουν ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα παρέχει χρηματοδοτική συνδρομή, εφόσον αυτή θεωρείται απαραίτητη για την διαφύλαξη της σταθερότητας της ζώνης του Ευρώ συνολικά. Η απόφαση μάλιστα θα λαμβάνεται με ομοφωνία και θα υπόκειται σε αυστηρέ προϋποθέσεις. Η τιμολόγηση θα είναι σύμφωνη με τις αρχές τιμολόγησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,

δηλαδή πολύ ακριβή.

Τέλος ότι κατ’ εξαίρεση θα παρεμβαίνουν στην πρωτογενή αγορά και πάλι με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Συνοπτικά και συμπερασματικά, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα νέο Πανευρωπαϊκό Μνημόνιο που είναι και ακριβό αλλά και γραφειοκρατικό.

Λείπουν εντελώς οι αναπτυξιακές συνιστώσες. Απουσιάζει το στοιχείο της αλληλεγγύης, ιδιαίτερα για τα Κράτη μέλη που σήμερα έχουν πραγματικά ανάγκη.

Η ένταξη της Ελλάδος στο νέο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας σημαίνει νέα δάνεια, άρα μία νέα δανειακή σύμβαση, ένα νέο Μνημόνιο. Με διαπιστωμένη την αδυναμία της προηγούμενης δανειακής σύμβασης να υλοποιηθεί έγκαιρα, τώρα που θα τρέχει  παράλληλα με την παλιά η οποία επιμηκύνθηκε και η νέα, έχετε υπολογίσει τις θα επισυμβεί;

Επίσης αναρωτιέμαι τι είδους περαιτέρω εξασφαλίσεις μπορεί να παράσχει η κυβέρνηση όταν άμεσα καλείται να υλοποιήσει πώληση και «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας με προϋπολογισθέντα έσοδα ύψους 50 δις ευρώ;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι μέρες που ζούμε ιστορικές για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρόλο που το κυρίαρχο θέμα συνεχίζει να είναι  το θέμα του χρέους και της διάσωσης των χωρών σήμερα χτίζεται ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που πρέπει να επιτρέψει στις χώρες μέλη της ευρωζώνης να αναπτύσσονται σε μια πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σύμφωνο για το ευρώ θα αποτελέσει και τον κύριο πυλώνα αυτής της πολιτικής που θα μπορεί και θα πρέπει να εγγυηθεί την πραγματική σύγκλιση των οικονομιών και την αποφυγή των μελλοντικών κρίσεων.

Υπάρχει σοβαρός και έντονος προβληματισμός πάντως και για την πρόβλεψη του νέου Μηχανισμού (ESM), όσον αφορά την εξαγορά ομολόγων από την πρωτογενή αγορά, δηλαδή απ’ ευθείας από τα Κράτη, γιατί ταυτόχρονα αποκλείει την παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά. Συνεπώς δεν θα καταφέρει να επηρεάζει την κερδοσκοπία των αγορών και δεν θα μπορέσει να προστατεύει τα κράτη –και φυσικά και την Ελλάδα– απ’ αυτήν. Άρα τα περί «εξόδου στις αγορές» απομακρύνονται πάρα πολύ.

Κλείνοντας θέτω και τον εξής προβληματισμό:

Αν η Ελλάδα θελήσει ή αναγκαστεί να προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) τότε θα πρέπει να υποβάλει αίτηση, η οποία θα εξεταστεί απ’ όλα τα κράτη και θα πρέπει να εγκριθεί με ομοφωνία. Με δεδομένη όμως την αδυναμία της Ελλάδας στην υλοποίηση του τρέχοντος Μνημονίου, κινδυνεύουμε είτε οι Ευρωπαίοι να απορρίψουν την Ελληνική αίτηση, είτε οι όροι να είναι πολύ σκληρότεροι ακόμα και από τους σημερινούς;

Αυτές ήταν μερικές, ελάχιστες σκέψεις που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ένα άλλο διαφορετικό πλαίσιο παρακολούθησης και εποπτείας των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και ένα άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής που θα επιφέρει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με όλα τα ευεργετικά αποτελέσματα για την οικονομία και για το βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ως εκ τούτου θα πρέπει να εμπνέει εμπιστοσύνη, να εξασφαλίζει τη σταθερότητα και να δημιουργεί προοπτική για όλες τις Ευρωπαϊκές Οικονομίες, ιδιαίτερα για τις πλέον αδύναμες.