Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι,

Συζητούμε τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς όπου η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται την δίνη των αλλεπάλληλων Μνημονίων, των συνεχών περικοπών, της επεκτεινόμενης φτώχειας και ανεργίας και της διευρυνόμενης απαισιοδοξίας.

Πολλοί διακατεχόμαστε, όχι άδικα, από αισθήματα οργής και αγανάκτησης, αυτά όμως δεν μας εμποδίζουν να σκεφτούμε λογικά, να ενεργήσουμε ψύχραιμα, να αντιδράσουμε αποφασιστικά.

Μια ολόκληρη οικονομική πολιτική που υποτίθεται ότι θα μας διέσωζε από τη χρεοκοπία, έχει καταρρεύσει.

 Κάθε μέρα ακούμε και διαβάζουμε δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών αλλά και υψηλόβαθμων στελεχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι ήταν και είναι λάθος η μνημονιακή πολιτική.

Μόλις πριν λίγες μέρες στην Αθήνα έκανε τα αποκαλυπτήρια αυτής της πολιτικής ο Γάλλος εντεταλμένος Ματιέ Πιγκάς, γενικός διευθυντής της τράπεζας Lazarf  Freres και αντιπρόεδρος της, στην Ευρώπη.

Χαρακτήρισε το ΔΝΤ πυρομανή πυροσβέστη που παρεμβαίνει για να σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία και τελικά καταλήγει να ρίχνει βενζίνη στη φωτιά της κρίσης και της ύφεσης.

Μάλιστα όταν τον άκουγα πίστεψα προς στιγμήν ότι ήμουν στο ΖΑΠΠΕΙΟ και άκουγα τον προεκλογικό Σαμαρά… όταν κι εκείνος έλεγε ότι είναι λάθος να αντιμετωπίζεις την ύφεση με ύφεση.

Επίσης χαρακτήρισε τα σκληρά μέτρα  στην Ελλάδα «πολιτικές βαρβαρότητες που αποδομούν τον κοινωνικό ιστό και οδηγούν στην εξαφάνιση της μεσαίας τάξης».

«Πιστεύω πως η Ελλάδα πρέπει να μείνει στο ευρώ και στην Ευρώπη, αλλά χρειάζεται ένα άλλο ευρώ  και μία άλλη Ευρώπη» σημείωσε, προσθέτοντας ότι ακόμη και σήμερα η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι όρος χωρίς περιεχόμενο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Σε όλο το διάστημα του προγράμματος, αυτό που λείπει είναι η ανάπτυξη της οικονομίας.

Αντίθετα, περισσεύουν οι υποχρεώσεις και βέβαια δεν υπάρχουν καθόλου πόροι  για την στήριξη της οικονομίας.

Κι εμείς συνεχίζουμε, κάτω από την τρομοκρατία της τρόικα να χορηγούμε μια συνταγή φαρμάκι και όχι φάρμακο όπως πετυχημένα έλεγε «τω καιρώ εκείνω» ο Α. Σαμαράς,

όταν οι περισσότερες προβλέψεις της Τρόικας, απ’ ‘όταν η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο το 2010, πέφτουν όλες έξω; Και εμείς λέμε ναι σ΄ ένα σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που έφερε τόσο μεγάλη ύφεση  που  και εκτίναξε την ανεργία στο 25%; Οι κυβερνήσεις, Παπανδρέου – Παπαδήμου συνέβαλαν στο να φτάσει η Ελλάδα στην  χρεοκοπία. Αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκείς για την χώρα αλλά σωτήριες για τους φοροφυγάδες και άλλους φίλους τους, αρκετοί εκ των οποίων λήστεψαν την χώρα και έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό. Μα προπαντός βαρύνονται γιατί ουδέποτε παρουσίασαν ένα ελληνικό πρόγραμμα  εξόδου από την κρίση. Προς Θεού γιατί και η δική μας παράταξη να ακολουθεί τον ίδιο ολισθηρό δρόμο,  που οδηγεί σε μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή;

Κυρίες και κύριοι

Είναι ξεκάθαρο ότι ο προϋπολογισμός όπως και το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για της τετραετίας 2013-2016 είναι ένας χάρτης νέων ανθρωποθυσιών που δεν έχουν αντίκρισμα.

Γιατί είναι πασιφανές πως τα μεγέθη που εμπεριέχονται στο νέο προϋπολογισμό δεν θα επαληθευτούν, όπως άλλωστε είναι πασιφανές πως δεν θα επαληθευτούν και οι προβλέψεις του συνολικού πακέτου μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση, παρά την αιματηρή λιτότητα εις βάρος του λαού.

Εδώ συμβαίνει το εξής αμίμητο.

Εκτός από τους ανθρώπους τελικά δεν θα ευημερήσουν ούτε και οι αριθμοί, καθώς, παρά τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας-μαμούθ που λαμβάνονται εναντίον των εισοδημάτων των πολιτών, το δημόσιο χρέος αυξάνεται συνεχώς, χάνονται όλο και περισσότερες θέσεις εργασίας, ενώ η βελτίωση στο επίπεδο των ελλειμμάτων είναι πολύ περιορισμένη και σε κάθε περίπτωση δυσανάλογη με τα νέα βάρη που πέφτουν στους πολίτες.

Στα δύο κείμενα, του Προϋπολογισμού και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, περιλαμβάνονται 79 μέτρα περικοπής του εισοδήματος των νοικοκυριών και περιορισμού του κοινωνικού κράτους.

Τα επώδυνα μέτρα αφορούν σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Στο μεγαλύτερο μέρος τους προέρχονται από κάθετη συρρίκνωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών. Την οικονομική αφαίμαξη από τις οριζόντιες μειώσεις συμπληρώνουν οι πρόσθετες φορολογικές παρεμβάσεις, ύψους 3,890 δις. ευρώ με αιχμή τα εισοδήματα των φυσικών προσώπων και τα ακίνητα. Όμως έρχονται και ανατροπές σε ασφαλιστικό και εργασιακά, με αιχμή του δόρατος τον νέο υπολογισμό του κατώτατου μισθού, την κατάργηση των ασφαλιστικών δικλίδων για τις αμοιβές, τις απολύσεις και το ωράριο εργασίας , τη μείωση της αποζημίωσης απόλυσης, την αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και του ελάχιστου απαιτούμενου χρόνου γι τη λήψη σύνταξης καθώς και των εισφορών περίθαλψης. Ακόμη, προβλέπονται ενός  νέου τύπου εφεδρεία για χιλιάδες εργαζομένους στον δημόσιο τομέα και καταργήσεις και συγχωνεύσεις εκατοντάδων νοσοκομείων, σχολείων, ΑΕΙ και ΤΕΙ και λουκέτα σε ΔΕΚΟ.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι και η υποχρέωση αγοράς σχολικών βιβλίων από το Δημοτικό!

Όμως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι η κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου, η τρομακτική ύφεση και η καθίζηση της αγοράς που έχει αποτέλεσμα την εκτόξευση της ανεργίας αλλά και την αφαίρεση κάθε εργασιακού δικαιώματος σε όσους εξακολουθούν να έχουν δουλειά, έχει την απαρχή της  το 2009 και είναι απόρροια των κατ΄ εξακολούθηση λαθών και αβελτηριών των κυρίων Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου

Τώρα αν θέλουμε να μιλήσουμε με τίτλους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συζητάμε για τον προϋπολογισμό του περιορισμού της δημόσιας κατανάλωσης κατά 7,2% και της ιδιωτικής κατά 5,9% με πρόβλεψη ύφεσης 3,8% και εκτόξευσης της ανεργίας στο 24,7%. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για έναν προϋπολογισμό «κακών ειδήσεων», που και πάλι όμως δεν πρόκειται να επαληθευτεί, γιατί η πραγματικότητα θα είναι, δυστυχώς, πολύ – πολύ χειρότερη.

Και αυτό είναι κάτι που δεν το λέω εγώ, ένας βουλευτής από διάθεση κριτικής ή αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Το λένε όλοι, ακόμα και το ΔΝΤ, όπως και οι περισσότεροι οικονομολόγοι και αναλυτές. Οι οποίοι παρακολουθούν τη κρίση να εξελίσσεται και κατανοούν πως οι όποιες προβλέψεις γίνονται σήμερα, θα πέσουν έξω αύριο. Όπως ακριβώς συνέβη και τα προηγούμενα χρόνια.

Αγαπητοί συνάδελφοι, η οικονομία στην ευρωζώνη ή ακόμα και σε άλλες τρίτες χώρες, διαρκώς συρρικνώνεται. Η ύφεση «χτυπάει» παντού. Κατά συνέπεια, η ελληνική οικονομία είναι αδύνατον να πετύχει τους στόχους εξυγίανσης της μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον αστάθειας. Αυτός είναι ένας κανόνας που τον γνωρίζουν όλοι και ας μην στρουθοκαμηλίζουμε. Ακόμα χειρότερα, η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών δεν πρόκειται να επιτευχθεί μέσα σε μία ευρωζώνη η οποία δεν είχε και δεν έχει δημοσιονομική ενότητα, αλλά ούτε και νομισματική ενότητα πλέον.

Δείτε τα επιτόκια δανεισμού της Γερμανίας και τα αντίστοιχα της Ισπανίας. Γι’ αυτό και κάθε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δείχνει ανίκανη να επηρεάσει καθοριστικά τα επιτόκια δανεισμού των χωρών του νότου που ακόμα δανείζονται από τις αγορές.

Για να αξιολογήσουμε τις προβλέψεις του προϋπολογισμού πρέπει να θυμηθούμε τις προηγούμενες.

Τον Σεπτέμβριο του 2010 προέβλεπε ότι το χρέος της Ελλάδας το 2012 θα ήταν 144% και η χώρα θα είχε ανάπτυξη 1,1%. Διαψεύστηκε οικτρά.  Φέτος, τον Μάρτιο μίλησε για χρέος της χώρας στο 163% και ύφεση 4,8%. Βρισκόμαστε στο Νοέμβριο και ξέρουμε πως το χρέος αγγίζει το 170% και η ύφεση το 7%! Και είμαστε ενώπιον ενός προϋπολογισμού που μας λέει ότι το 2013, το χρέος θα φτάσει στο 179% και η ύφεση θα περιοριστεί στο 3,8%. Αναρωτιέμαι: Υπάρχει, πραγματικά κάποιος εδώ μέσα ή εκεί έξω στη κοινωνία, που να πιστεύει ότι θα επαληθευτούν αυτές οι προβλέψεις; Ότι, δηλαδή, θα περιοριστεί η ύφεση σε ένα κράτος που αντιμετωπίζει συσσωρευμένη ύφεση επί πέντε χρόνια και μέσα σε ένα τόσο αρνητικό διεθνές περιβάλλον;

Φαντάζομαι πως όλοι συμφωνούμε: Η ύφεση είναι ο μεγάλος εχθρός. Ο εχθρός που θα σκοτώνει διαρκώς την όποια αναπτυξιακή προσπάθεια και την όποια θυσία του λαού. Αν είναι έτσι όμως, τότε γιατί η κυβέρνηση επιμένει σε πολιτικές νέας ύφεσης; Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς βλέπει το μεγάλο κακό να έρχεται χωρίς να αντιδράει στην «λάθος συνταγή», όπως έκανε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Γιατί παρακολουθεί ως απλός θεατής να εξελίσσεται η συζήτηση στην Ευρώπη για το νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ή της επαναγοράς του, χωρίς να καταθέτει πρόταση, σχέδιο και όραμα;

Και πάλι λυπάμαι που το λέω, αλλά πιστεύω πως ο πρωθυπουργός, μαζί με τους άλλους δύο πολιτικούς αρχηγούς της συγκυβέρνησης, προτίμησαν να γίνουν τα… νότια εξαπτέρυγα της Μέρκελ. Και να περιμένουν την μετατόπιση της ευρωπαϊκής πολιτικής μπροστά στη γενικευμένη απειλή της κρίσης, μήπως μαζί με τον βασιλικό ποτιστεί και η γλάστρα, δηλαδή η Ελλάδα.

Λάθος στρατηγική, λάθος υπολογισμοί, λάθος χειρισμοί!

Η Ελλάδα στον ρόλο του κομπάρσου και του θλιβερού ζητιάνου. Που περιμένει απλά να ζήσει επειδή θα θέλουν οι άλλοι να ζήσουν ή να πεθάνει μαζί τους!

Αυτή ήταν όμως η πολιτική που παρουσίασε ο κ. Σαμαράς στον λαό για να ψηφιστεί; Αυτή ήταν η προγραμματική σύγκλιση των τριών κομμάτων; Σίγουρα, όχι.

Κυρίες και κύριοι, μην ακούτε εμένα. Ακούστε τον Γάλλο αντιπρόεδρο της Λαζάρντ ο οποίος μας προέτρεψε να μην υποτιμάμε τον ρόλο μας και την γεωπολιτική μας θέση.

«Δεν είστε ο αποδιοπομπαίος τράγος, η Ελλάδα είναι η πανοπλία της Ευρώπης», είπε. Ακούστε ακόμα και τον επικεφαλής οικονομολόγο της Deutsche Bank, κ. Φόλκερτς-Λαντάου, ο οποίος τόνισε πως οι αξιώσεις της τρόικας «έχουν φθάσει στα όρια του τι μπορεί να γίνει πολιτικά ανεκτό στην Ελλάδα»!

Πιστεύω ακράδαντα πως το διακύβευμα είναι και πάλι για εθνική ακεραιότητα και ανεξαρτησία, αλλά και για να αποδείξουμε ότι οι Έλληνες αξίζουν να υπάρχουν και στο μέλλον. Και αυτό δεν συμβαίνει με την σημερινή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και με την προσήλωσή της στο αδιέξοδο που κάποτε πολεμούσε. Και δεν υπηρετείται ασφαλώς, μέσα από τον σημερινό προϋπολογισμό…

Λυπάμαι που το λέω, αλλά ακόμα και αυτός ο υφεσιακός προϋπολογισμός μοιάζει με… γλυκό κελάιδισμα πουλιών μπροστά σε αυτό που πραγματικά έρχεται!

Ευχαριστώ πολύ.