Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Σήμερα κρατάμε στα χέρια μας την ληξιαρχική πράξη θανάτου της αστικής ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας.

Διότι αυτό συνιστά το νομοσχέδιο για τον ενιαίο φόρο ακινήτων που συζητάμε σήμερα και το οποίο θα μείνει στην ιστορία ως η χαριστική βολή στη μεσαία τάξη της χώρας, τους ιδιοκτήτες ακινήτων, την οικοδομή και την κτηματαγορά, όπως χαρακτηριστικά κατήγγειλε η ΠΟΜΙΔΑ.

Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,

Κατά παράβαση του Συντάγματος και σε αντίθεση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Α. Σαμαρά, επιβάλλεται διπλός ληστρικός φόρος σε εκατοντάδες χιλιάδες κατόχους αστικών ακινήτων, ενώ παράλληλα οι φορολογικές επιβαρύνσεις στα ίδια ακίνητα, υπολογίζονται με βάση εικονικές αντικειμενικές αξίες που δεν έχουν καμία σχέση με την σημερινή πραγματικότητα.

Οι εξοντωτικοί φόροι που καθιερώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ως δήθεν «έκτακτη» επιβάρυνση των ιδιοκτητών, μονιμοποιούνται με το συγκεκριμένα, εξαμβλωματικό σχέδιο νόμου. Και αυτό συνιστά όνειδος για την παράταξη της ΝΔ που ιστορικά υποστηρίζει το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, αλλά και προεκλογικά δεσμεύτηκε να βάλει τέλος στην υπερφορολόγηση των ακινήτων.

Πέραν τούτου, είναι επιβεβλημένο να ειπωθεί και από το βήμα της Βουλής πως οι αντικειμενικές αξίες ακινήτων υπερβαίνουν τις αγοραίες και πως η Ελλάδα και η Ιταλία, είναι οι δύο μοναδικές χώρες στην Ευρώπη, που οι φορολογικές (αντικειμενικές) αξίες των ακινήτων υπερβαίνουν της πραγματικές.

Σε όλες τις υπόλοιπες χώρες οι φορολογικές αξίες ανέρχονται σε ποσοστό 10-75% των αγοραίων.

Μάλιστα η υπερβολική φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, συνιστά ουσιαστική παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος της ιδιοκτησίας.

Κυρίες και κύριοι,

Ο πλούτος στην Ελλάδα παράγεται από συγκεκριμένους τομείς.

Η Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία και ο σχηματισμός κεφαλαίου πραγματοποιείται από συγκεκριμένους κλάδους.

Είτε μας αρέσει ή όχι το 75% της ΑΠΑ τα τελευταία 10 χρόνια πραγματοποιήθηκε από την μεταποίηση, τον τουρισμό, τις κατασκευές, το εμπόριο, την πρωτογενή παραγωγή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα.

Έτσι η συζήτηση κυρίες και κύριοι για την έξοδο από την κρίση είναι ταυτόσημη με την συζήτηση για το ποιος κλάδος της οικονομίας παράγει τι.

Αν παρακολουθήσει κανείς την πορεία αύξησης του ΑΕΠ και την πορεία της αγοράς ακινήτων θα καταλάβει ότι υπάρχει μια ουσιαστική και θετική σχέση.

Άρα η Ελληνική Οικονομία και Αγορά ακινήτων έχουν μια αμφίδρομη σχέση.

Συζητώντας όμως για την έξοδο από την κρίση υπάρχει και κάτι που το ξεχνάμε και αυτό έχει να κάνει με την περιουσία των Ελλήνων καταναλωτών, επενδυτών, αποταμιευτών και φορολογουμένων. Διαχρονικά οι επενδύσεις στις κατασκευές (κατοικίες και λοιπές κατασκευές) ανέρχονταν στο 15% του ΑΕΠ περίπου.

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης έχει μειωθεί στο 5%.

Το σημαντικό είναι ότι το ακίνητο αποτελεί βασικό στοιχείο της περιουσιακής σύνθεσης πολλές μελέτες κάνουν λόγο για 80% και με βάση αυτή τη σύνθεση εξαρτάται η συμπεριφορά του πολίτη ως αποταμιευτή, φορολογούμενου, καταναλωτή και επενδυτή. Επιπλέον υπάρχει και κάτι που λέγεται σχηματισμός κεφαλαίου.

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να βγει μια οικονομία από την κρίση όταν δεν παρέχονται στοιχειωδώς επενδυτικές διέξοδοι στον μικρό, μεγάλο και μεσαίο αποταμιευτή- επενδυτή.

Η φορολογική επιβάρυνση των ακινήτων μπορεί ενδεχομένως να προσφέρει κάποιες εφήμερες και βραχυχρόνιες δημοσιονομικές λύσεις. Αντιστρατεύεται όμως την μακροχρόνια ανάπτυξη και τον οδικό χάρτη της σταθεροποίησης. Έχουμε déjà vu για άλλη μια φορά και σε ακόμα μία περίπτωση. Φορολόγηση αξιών που δεν υπάρχουν!

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα με τρεις ετήσιους φόρους στην αστική ακίνητη ιδιοκτησία και μία από τις έξι χώρες που φορολογούν την αξία των ακινήτων αθροιστικά, και όχι αυτοτελώς για κάθε ακίνητο.

Επίσης η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο συντελεστή φόρου περιουσίας, 2% ετησίως.

Σημειώνεται ότι η Γαλλία που κατά το παρελθόν θεωρείτο ως η χώρα με την επαχθέστερη φορολογία στα ακίνητα, επιβάλλει φόρους περιουσίας με βάση όχι την αντικειμενική αξία του ακινήτου, αλλά με βάση κλάσμα του τεκμαρτού μισθώματος, ενώ ακόμα και ο ιστορικός φόρος αλληλεγγύης - που επιβάλλεται στο σύνολο της περιουσίας του φορολογουμένου - έχει αφορολόγητο όριο 800.000 ευρώ και στη συνέχεια κλιμακώνεται ξεκινώντας από 0,5%, όταν για την ίδια αξία περιουσίας, στην Ελλάδα εξαντλείται η κλίμακα και ο συντελεστής ανέρχεται στο 1%».

Κυρίες και κύριοι,

Οι φόροι στην ακίνητη περιουσία υπερ-οκταπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από τον προϋπολογισμό του 2014 που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή.

Επιπρόσθετα, από 1ης Ιανουαρίου τίθενται σε εφαρμογή σειρά νέων επαχθών μέτρων για τους ιδιοκτήτες αλλά και για όσους αγοράζουν ή πωλούν ακίνητα, όπως η επιβολή πόθεν έσχες με βάση τις εξωπραγματικές αντικειμενικές αξίες που εξακολουθούν να ισχύουν, η επιβολή φόρου υπεραξίας κ.α.

Το νέο σύστημα αυτοτελούς φορολόγησης του εισοδήματος των ακινήτων από το πρώτο ευρώ, σε συνδυασμό με το συμπληρωματικό φόρο έως 3% που θα ισχύσει και για την φετινή χρονιά και το τέλος χαρτοσήμου 3,6% που εξακολουθεί να ισχύει στην επαγγελματική στέγη, και την εισφορά αλληλεγγύης ως και 4%, φέρνει τη χώρα μας στην πρώτη πεντάδα των χωρών με την βαρύτερη φορολόγηση του εισοδήματος από τα ακίνητα, μαζί με την Ιρλανδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο.

Επίσης η Ελλάδα διατηρεί την δεύτερη επαχθέστερη φορολόγηση εισοδήματος νομικών προσώπων από ακίνητα στην Ευρώπη, πίσω από τη Γαλλία.

Στον αντίποδα όμως, όπως επισημαίνεται σε μελέτες αλλά και στα στοιχεία της ΤτΕ, οι τιμές των κατοικιών στην Ελλάδα παρουσίασαν κατακόρυφη μείωση μετά την σημαντική αύξηση κατά 170,4% από το 1ο τρίμηνο του 1997 μέχρι το 4ο τρίμηνο του 2007.

Επίσης στην διάρκεια της κρίσης οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου στις κατασκευές γνώρισαν πολλαπλάσια μείωση σε σχέση με το ΑΕΠ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι παρουσιάζεται μια μείωση της αξίας των ακινήτων.

Τι σημαίνει όμως αυτό?

1.Μείωση των περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών και κατ επέκταση της καταναλωτικής τους δαπάνης

2. Μείωση της αξίας των χαρτοφυλακίων των τραπεζών

3. Νέκρωση της αγοράς ακινήτων και των εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων με παράλληλη αύξηση των επισφαλειών

4. Συρρίκνωση της τραπεζικής πίστης μιας και τα ακίνητα χρησιμοποιούνται ως εγγύηση για την παροχή δανείων άρα μείωση της ρευστότητας

Σήμερα περισσότερο από ποτέ οι προοπτικές της αγοράς ακινήτων είναι απόλυτα συνδεδεμένες με την σταθερότητα και την βεβαιότητα του οικονομικού περιβάλλοντος και στην συνέχεια με την επαναφορά της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας σε πιο χαμηλά επίπεδα.

Τον τελευταίο λόγο θα έχει φυσικά η Δικαιοσύνη, όπου και θα κριθεί η νομιμότητα τω νέων διατάξεων εάν καταφέρει τελικά να τους ψηφίσει στην Βουλή η Κυβέρνηση, αφού πολλοί υποστηρίζουν πως το νομοσχέδιο είναι νομικά διάτρητο, καθώς επιβαρύνει υπέρμετρα και μόνιμα την ακίνητη ιδιοκτησία, χωρίς να καταργεί τους υπόλοιπους φόρους και χωρίς να έχουν τεθεί εισοδηματικά και άλλα κοινωνικά κριτήρια.

Μην ξεχνάμε πως το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε συνταγματικά ανεκτό το χαράτσι λόγω του έκτακτου του χαρακτήρα του. Το Ανώτατο Δικαστήριο θα κρίνει και την νέα ρύθμιση.

Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων είναι ευθέως εισπρακτικός, ωστόσο το αποτέλεσμά του θα είναι η συγκέντρωση της έγγειας ιδιοκτησίας στα χέρια λίγων.

Μετά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας [ΤΑΙΠΕΔ), η κυβέρνηση προχωράει και στο αναγκαστικό ξεπούλημα της (μικρής) ιδιωτικής περιουσίας.

Η μεθόδευση είναι απλή: φορολογείται το ακίνητο, ανεξάρτητα από το πρόσωπο. Ο ίδιος ακριβώς φόρος για ίδιο ακίνητο, είτε ανήκει σε μεγιστάνα, είτε σε μεροκαματιάρη. Και ας είναι για τον πρώτο, απλώς ένα asset στο χαρτοφυλάκιό του, ενώ για τον δεύτερο η στέγη της οικογένειάς του.

Όσοι, οι περισσότεροι, δεν αντέξουν την υπερφορολόγηση, θα αναγκαστούν να (ξε)πουλήσουν.

Μετά το sale-and-lease-back των κτηρίων του Δημοσίου, ήρθε η ώρα οι Έλληνες να πουλήσουν μπιρ παρά το σπίτι και το χωράφι τους… για να το ενοικιάσουν μετά από το νέο ιδιοκτήτη!

Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να σημειώσω και τους 5 λόγους για τους οποίους ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου, Α. Καϊδατζής χαρακτηρίζει αντισυνταγματικό το συγκεκριμένο νομοσχέδιο:

Πρώτον, προσβάλλει τη φορολογική ισότητα (άρθρο 4 παρ. 5 Συντ.), που απαιτεί οι πολίτες να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη «ανάλογα με τις δυνάμεις τους», διότι παραβλέπει την πραγματική φοροδοτική ικανότητα του καθενός.

Δεύτερον, προσβάλλει τις αρχές της φορολογικής δικαιοσύνης, που απορρέουν από την ίδια συνταγματική διάταξη, διότι δεν λαμβάνει υπόψη την προσωπική κατάσταση και τη συνολική περιουσία του φορολογουμένου.

Τρίτον, προσβάλλει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας (άρθρο 17 Συντ. και άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ), διότι απομειώνει σταδιακά την απρόσοδη ιδίως περιουσία, την κατατρώγει σαν το σαράκι, καθιστώντας ασύμφορη τη διατήρησή της.

Τέταρτον, προσβάλλει το δικαίωμα αξιοπρεπούς διαβίωσης (άρθρο 2 παρ. 1 Συντ.), διότι, μην προβλέποντας αφορολόγητο όριο, σε συνδυασμό με το σωρευτικό αποτέλεσμα άλλων επιβαρύνσεων, ενδέχεται να καταλείπει διαθέσιμο εισόδημα κάτω του ορίου της φτώχειας.

Και πέμπτον, προσβάλλει τη γενική αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 Συντ.), διότι του φόρου απαλλάσσονται όχι οι πιο αδύναμοι, αλλά οι πιο ισχυροί ιδιοκτήτες (χαρακτηριστική η «εξαίρεση των συμβάσεων παραχώρησης του Δημοσίου που έχουν κυρωθεί με νόμο» στο άρθρο 3 παρ. 2 του νομοσχεδίου).

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πέρα από τις οικονομικές δυνατότητες του πολίτη, η συνταγματική επιταγή επιβάλλει να σταθμίζονται και άλλοι παράγοντες από το φορολογικό νομοθέτη, όπως η προστασία της οικογένειας, των πολυτέκνων κ.λπ. (δυνάμει του άρθρου 21 του Συντάγματος).

Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος πιστεύει και συμφωνεί με όσους σέβονται και υπερασπίζονται αυτές τις αρχές που οι πολιτικοί προπάτορες και μέντορες μας στο χώρο της κοινωνικής Κεντροδεξιάς θέσπισαν με το Σύνταγμα της πατρίδας.

Στη φορολόγηση των ακινήτων, απαιτούμε να εφαρμοστούν οι παραπάνω αρχές: να ισχύσει σύστημα προοδευτικής φορολογίας (δηλαδή, με φορολογικό συντελεστή κλιμακούμενο ευθέως ανάλογα με το συνολικά διαθέσιμο εισόδημα και την ακίνητη περιουσία), με καθιέρωση αφορολογήτου, με ειδική πρόβλεψη για την πρώτη, οικογενειακή στέγη και την κατοικία των πολυτέκνων.

Το υπό κρίση νομοσχέδιο, όμως, προβλέπει ακριβώς τα αντίθετα.

Δεν λαμβάνει υπόψη το σύνολο της ακίνητης περιουσίας και του εισοδήματος, δεν προβλέπει αφορολόγητο για την πρώτη κατοικία ή την οικογενειακή στέγη και καθιερώνει αδικαιολόγητες και προκλητικές ανισότητες.

O συνάδελφος και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Προκόπης Παυλόπουλος - μόλις 5 ημέρες πριν σε συνέντευξή του -σημείωσε πως δεν επιτρέπεται να φορολογείται ακίνητο που δεν παράγει πρόσοδο και πως δεν επιτρέπεται ο υπολογισμός του φόρου να γίνεται αποκλειστικά με αντικειμενικές αξίες, πολλαπλάσιες από τις εμπορικές.

Επιπροσθέτως παραβιάζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης καθώς το ύψος βάρους καθορίζεται βάσει τιμής-ζώνης.

Πρόκειται για έναν ισοπεδωτικό όρο ενώ ταυτόχρονα παραβιάζεται το άρθρο 17 δηλαδή το δικαίωμα της δικαστικής προστασίας όπως και το πρώτο άρθρο του πρόσθετου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου

Αλήθεια, πάντως, είμαι περίεργος τι θα ψηφίσει ο αγαπητός συνάδελφος;

Τώρα όσον αφορά στο χαράτσι της ΔΕΗ:

Έγκριτοι συνταγματολόγοι τονίζουν ότι :

Ο τρόπος είσπραξης του τέλους μέσω της ΔΕΗ είναι τριπλά αντισυνταγματικός αφού με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δε μπορεί ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου να εισπράττει φόρους .

Δεύτερον η διακοπή ρεύματος είναι αντισυνταγματική γιατί θεωρείται κοινωνικό αγαθό

Τρίτον είναι αντίθετη με την αρχή της αναλογίας ,παραβιάζεται η αρχή της προστασίας της προσωπικότητας και η ελευθερία συμβάσεων μεταξύ ΔΕΗ και καταναλωτών.

Κυρίες και κύριοι,

Το κεντρικό ερώτημα σε όλες τις συζητήσεις είναι απλό:

Πότε θα τελειώσει η κρίση;

H δική μου απάντηση είναι η εξής: Όταν αυτή η χώρα εμπιστευτεί τους παραγωγικούς μηχανισμούς που μπορούν να παράγουν πλούτο.

Για παράδειγμα, η αναπτυξιακή αντιπρόταση στην ύφεση και στην έκρηξη της ανεργίας αντισταθμίζεται από το άνοιγμα του επαγγέλματος των κομμωτών και των φαρμακοποιών;

Ή μήπως οι ιδιωτικοποιήσεις μπορούν να αντισταθμίσουν τη συρρίκνωση του ελληνικού παραγωγικού συστήματος;

Όλα αυτά τα παιδαριώδη επιχειρήματα πρέπει να αναθεωρηθούν και επιτέλους, να συζητήσουμε σοβαρά για την ανάπτυξη.

Και αυτή η κουβέντα, δεν γίνεται να μην περιλαμβάνει την ανάγκη στήριξης και επενδύσεων στα ακίνητα!

Πάνω από τρία χρόνια, οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν μόνο εισπρακτικά μέτρα, πνίγοντας κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και αφυδατώνοντας τις παραγωγικές δυνάμεις.

Ας μιλήσουμε, επιτέλους ξεκάθαρα και αληθινά:!

Η βελτίωση του κλίματος στην αγορά ακινήτων μεταφράζεται αυτόματα σε ανάπτυξη για το σύνολο της χώρας!

Αντίθετα, η επιβάρυνση των ακινήτων αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά εμπόδια για την ανάκαμψη της αγοράς!

Η παρούσα κυβέρνηση, υποταγμένη στα εύκολα ταμειακά μέτρα για να πιάσει τους στόχους που απαιτεί η τρόικα, συνεχίζει την καταστροφή, αντί να φροντίζει για την ανακούφιση των κλάδων που άμεσα μπορούν να συμβάλλουν στην ανάσχεση της κρίσης.

Αν ενεργοποιηθεί η εγχώρια μικρομεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα στην αγορά ακινήτων τα αποτελέσματα θα είναι ευεργετικά και άμεσα, στο ελληνικό ΑΕΠ.

Το καταλαβαίνουν άπαντες, νομίζω.

Αλλά οι κυβερνώντες επιμένουν στην πολιτική της φθοράς, στην οποία εμείς θα αντιστεκόμαστε μέχρι τέλους!

Σας ευχαριστώ.