Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι,

Συζητούμε σήμερα τον πρώτο προϋπολογισμό που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη Βουλή και θα ήθελα ευθύς εξαρχής να τονίσω ότι κατά την προσωπική μου άποψη πρόκειται για έναν προϋπολογισμό μακριά από τα όνειρά μου και νομίζω τα όνειρα κάθε Έλληνα, μακριά από το σχέδιο προϋπολογισμού που μάλλον όλοι σε αυτή την αίθουσα θα θέλαμε να έχουμε μπροστά μας και να συζητάμε.

Δεν είναι ένας εύκολος προϋπολογισμός.

Κακά τα ψέματα.

Είναι ένας ακόμα μνημονιακός προϋπολογισμός.

Σε αυτόν, αποτυπώνονται έντονα τα σημάδια μέτρων που επιβάλλονται από τους δανειστές στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου, αλλά και οι ελπίδες της κυβέρνησης, που όλοι περιμένουμε να δούμε εάν θα επαληθευτούν ή θα διαψευστούν.

Προσωπικά, είμαι από εκείνους που αγωνίστηκαν, και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται, για να επαληθευτούν οι ελπίδες.

Όχι για να πετύχει ο Τσίπρας.

Αλλά γιατί αυτό είναι το συμφέρον της πατρίδας και του λαού της.

Επιπλέον, καθώς όπως έχω πει πάρα πολλές φορές, αναγνωρίζω ότι η κυβέρνηση βρέθηκε ανάμεσα σε συμπληγάδες στο εσωτερικό και το εξωτερικό, βρίσκεται αυτή τη στιγμή αντιμέτωπη με ένα σχέδιο, μεγάλο μέρος του οποίου δεν την εκφράζει και δεν την εκπροσωπεί.

Ένα σχέδιο, που φυσικά δεν εκπροσωπεί ούτε εμένα, έναν φιλελεύθερο πολιτικό της κοινωνικής δεξιάς που είναι αλήθεια πως θα ήθελε να δει πολύ λιγότερους φόρους και πολύ περισσότερα χρήματα διαθέσιμα για κοινωνική πρόνοια και για δράσεις ανάπτυξης.

Τι μας φέρνει αλήθεια ο προϋπολογισμός του 2016;

Νέα μέτρα που σημαίνουν νέους φόρους -5.7 δις- την εποχή που οι φορολογούμενοι έχουν χάσει την φοροδοτική τους ικανότητα.

 

Δεν ξεχνάω, ωστόσο, ότι βρισκόμαστε μετά από έναν επώδυνο συμβιβασμό, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να εφαρμόσει πιστά το συγκεκριμένο πρόγραμμα, με στόχο την αναδιάρθρωση του χρέους και τελικά, την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την κρίση στο τέλος του παρόντος τριετούς προγράμματος στήριξης.

Δεν ξεχνάω επίσης ότι βρισκόμαστε σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία η οικονομία της χώρας προσπαθεί να επανέλθει σε κανονικότητα.

Η χρηματοδοτική ασφυξία και τα capital controls, είναι ακόμα εδώ.

Μόλις τώρα άνοιξε ο δρόμος για να ξεπεραστούν, αλλά αισθάνομαι πως αυτός ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.

Ωστόσο, πρέπει να διανυθεί το δίχως άλλο.

Ακριβώς επειδή δεν θέλω να κρύβομαι - ούτε να κρύβω - τη γυμνή αλήθεια, οφείλω να εκφράσω κυρίες και κύριοι την ανησυχία μου.

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θλίβομαι να διαβάζω στον προϋπολογισμό ότι «οι εκταμιεύσεις θα προσαρμόζονται ανάλογα με τις δυνατότητές του, τις ταμειακές κάθε φορά συνθήκες και την πορεία της χρηματοδότησης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας».

Δηλαδή, το κράτος θα πληρώνει όποτε μπορεί!

Και αυτό, φυσικά, δεν βοηθάει την καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και κράτους.

Επίσης, δεν μου αρέσει καθόλου να διαβάζω ότι οι δαπάνες του κράτους μειώνονται μόνο κατά 260 εκ. ευρώ, ενώ οι φόροι αυξάνονται κατά 2 δις.

Και ακόμα χειρότερα, ότι οι έμμεσοι φόροι, που είναι και οι πιο άδικοι, είναι αυτοί που ιδιαίτερα ενισχύονται.

Αλήθεια μήπως στον πρωτογενή τομέα παραγωγής θα έρθει η ανάπτυξη με την υπεροφολόγηση των αγροτών;

Θα απογοητευτείτε ακούγοντας και μόνο τον λογαριασμό!!

32 εκατομμύρια από την αύξηση των φορολογικών συντελεστών.

40 εκατομμύρια από την αύξηση τη προκαταβολής φόρου.

13 εκατομμύρια από την σταδιακή κατάργηση του μειωμένου ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο.

102 εκατομμύρια από την αύξηση εισφορών στον ΟΓΑ.

187 εκατομμύρια συνολικά για το 2016.

 

Δεν είναι μυστικό ότι στο διάστημα που πέρασε από τον περασμένο Ιανουάριο, όλα όσα συνέβησαν επέδρασαν αρνητικά στην οικονομία.

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές εκτοξεύτηκαν, η επιχειρηματικότητα γονάτισε, η εργασία μειώθηκε.

Πολλοί προσπάθησαν να γονατίσουν την Ελλάδα αλλά αρκετοί, μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και το δημοψήφισμα, αντιλήφθηκαν πως ο ελληνικός λαός έχει αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα να αλλάξει πολιτική εποχή, με αποτέλεσμα να επιζητούν τώρα να βρεθεί μία φόρμουλα για να αναστραφεί η κατάσταση στην Ελλάδα και να δοθεί ένα σήμα σε όλη την Ευρώπη ότι η κρίση είναι αναστρέψιμη και ότι η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει.

Η ζημιά όμως έχει γίνει και πρέπει τάχιστα να επουλωθεί.

Εύχομαι λοιπόν, αυτός ο νέος και δύσκολος προϋπολογισμός να είναι η απαρχή μίας νέας πορείας για την χώρα, αλλά θα τονίσω την αναγκαιότητα να σηματοδοτήσει όχι μόνο την δημοσιονομική ισορροπία, αλλά και την κοινωνική ισορροπία.

Όμως δεν μπορώ να στηρίζω μέτρα που αφανίζουν την κοινωνία

Μέτρα που σε τελική ανάλυση αφαιρούν «οξυγόνο» ακόμη και από την κυβέρνηση.

Μέτρα που όπως όλα τα αντίστοιχα προηγούμενα, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά.

 

Ελπίζω ακόμα, η κυβέρνηση να αποδείξει ότι θέλει και μπορεί να κονταροχτυπηθεί με την γραφειοκρατία και την διαφθορά, ότι μπορεί να προχωρήσει τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και αφήνοντας κατά μέρος κάποιες επιμέρους και λίγες παλαιού τύπου αντιλήψεις περί κρατισμού, να δώσει ουσιαστική ώθηση στην επιχειρηματικότητα, στηρίζοντας κατά κύριο λόγο την ελληνική μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

Για πολλά χρόνια χρησιμοποιήσαμε ωραίες λέξεις, αλλά είχαμε πολύ άσχημα αποτελέσματα.

«Πράσινη και αειφόρος ανάπτυξη» για παράδειγμα.

Σήμερα, ας αφήσουμε στην άκρη τις ταμπέλες και τα ωραία λόγια.

Ας μιλήσουμε απλά και αληθινά στον κόσμο.

Και αυτή η κυβέρνηση, όπως ακριβώς υποσχέθηκε, ας δημιουργήσει ένα λειτουργικό κράτος, ας απαλλάξει τη χώρα από τα βαρίδια της διαπλοκής και ας μεταδώσει μηνύματα δικαιοσύνης προς όλους.

 

Υπό αυτό το πρίσμα και με τις σκέψεις που ήδη εξέφρασα, εκπροσωπώντας τους Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες, δεν μπορώ να στηρίξω αυτόν τον προϋπολογισμό.

Ναι, συνομολογώ ότι πρέπει από κοινού να διαβούμε τον αναγκαίο δρόμο, όμως προσπαθώντας σε κάθε μας βήμα να βελτιώνουμε τις συνθήκες και να ανακουφίζουμε τους Έλληνες από τα τεράστια βάρη που έχουν ήδη επωμιστεί.

Στηρίζω κυρίες και κύριοι αυτή την προσπάθεια στην προοπτική του, για αναδιανομή των πόρων υπέρ των αδυνάτων και για μία δικαιότερη ανακατανομή των βαρών.

Το πρόβλημα της πτώχευσης του Ελληνικού Κράτους δεν λύνεται με την καταλήστευση των πολιτών του, η οποία έχει ημερομηνία λήξεως γιατί σύντομα οι όποιες οικονομίες τους, που υπάρχουν ακόμη, θα ξανεμισθούν και θα τελειώσουν.

Το πρόβλημα θα λυθεί μόνον όταν δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την εύρεση εργασίας των νέων, ενώ σίγουρα θα χειροτερέψει εάν συνεχίσουμε άκριτα να υποδεχόμαστε τις καταρρακτώδεις λαθρομεταναστευτικές ροές που, αν δεν μας πνίξουν όλους, θα πνίξουν σίγουρα και όσους ακόμη εργάζονται προσφέροντας πάμφθηνη εναλλακτική, μαύρη και αδήλωτη εργασία και σπρώχνοντας στην ανεργία ακόμη περισσότερους Έλληνες.

Αυτά για όσους πέφτουν θύματα των προσκυνημένων ιδεοληψιών

Και περιμένω το νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα, αλλά και το παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης για το οποίο, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και οι ΑΝΕΛ, δεσμεύτηκαν προς τον λαό.

Όπως ήδη ανέφερα, όποιος δεν περπατάει στα σύννεφα, αντιλαμβάνεται τα μελανά σημεία και την εγκατάλειψη των κόκκινων γραμμών όπως για παράδειγμα συμβαίνει με το ΕΚΑΣ, όπου αναγράφεται εξοικονόμηση 223 εκατομμυρίων ευρώ.

Μόνον από το ΕΚΑΣ.

Όσον αφορά δε, με τα ασφαλιστικά ταμεία η χρηματοδότηση είναι μειωμένη κατά 550 εκατομμύρια σε σχέση με το 2015, ενώ 470 εκατομμύρια περικόπτονται από τα ασφαλιστικά και άλλα 172 εκατομμύρια από τις συντάξεις του δημοσίου.

640 συνολικά που αναζητούνται ακόμα 1,2 δις ποιος ξέρει ποιο θα είναι το ισοδύναμο που θα καλύψει αυτό το τεράστιο ποσό.

 

Αλλά και όποιος δεν κάνει αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση καταλαβαίνει πως η δυνατότητα ελιγμών είναι μικρή μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που βρίσκεται η χώρα.

Προσωπικά, όπως έχω ήδη δηλώσει δημοσίως, θα είμαι εδώ για να στηρίζω αυτή τη μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια, χωρίς ποτέ όμως να κρύβω την αλήθεια και να διαφωνώ με όσα μέτρα πιστεύω πως έρχονται σε αντίθεση με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης και αφαιρούν, τόσο από την ίδια όσο και από τον λαό, πολύτιμο «οξυγόνο».

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης μακράς πνοής με αναπτυξιακές και εναλλακτικές πολιτικές για την προσέλκυση επενδύσεων με τομές, μεταρρυθμίσεις και αλλαγές παντού, που μπορεί να διασφαλίσει εθνική συνεννόηση, κοινωνική αποδοχή και κινητοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων, που μπορούν να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της οικονομίας.

Σας ευχαριστώ πολύ.