Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

 

Ακούσαμε ήδη πολλά και θα ακούσουμε ακόμα πολλά, και σήμερα, και αύριο, και τις επόμενες μέρες, για τα μέτρα που φέρνει η νέα συμφωνία, το νέο μνημόνιο – εγώ προσωπικά δεν φοβάμαι τις λέξεις.

Και νομίζω ότι το ίδιο μονότονα και επίμονα, όλοι όσοι στηρίξαμε και στηρίζουμε αυτή τη κυβέρνηση και θέλουμε να παραμείνει ζωντανή η ελπίδα στον κόσμο που πίστεψε σε αυτή τη κυβέρνηση, πρέπει να λέμε την αλήθεια, χωρίς φόβο και πάθος.

 

Ναι. Πρόκειται για ένα νέο μνημόνιο που περιέχει δύσκολα και επώδυνα μέτρα.

Μέτρα με τα οποία δεν συμφωνούμε.

Όχι τόσο ως προς την ανάγκη ύπαρξής τους ως μέρος μιας συνολικής ανάγκης αναδιάταξης της φορολογικής πολιτικής ή του ασφαλιστικού συστήματος για παράδειγμα.

Κυρίως δεν συμφωνούμε ως προς την οριζόντια εφαρμογή αυτών των μέτρων, γνωρίζοντας καλά πόσο πολύ έχει τρωθεί το εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών αλλά και ότι μπορεί να αποδειχθούν ατελέσφορα και τελικά να μην έχουν το οικονομικό αποτέλεσμα που περιγράφουν οι θεωρητικές στοχεύσεις.

 

Και αυτό θα το αναλύσω λίγο λεπτομερέστερα λίγο αργότερα.

 

Γιατί προέχει, ολοκληρώνοντας την σκέψη μου περί της ανάγκης για απόλυτη αλήθεια προς τον λαό να επισημάνουμε την μεγάλη εικόνα.

 

Και η μεγάλη εικόνα είναι πως βρισκόμαστε ενώπιον μίας συμφωνίας που ενώ περιέχει αυτά τα δύσκολα μέτρα, παράλληλα μας προσφέρει μία μεγάλη δυνατότητα.

Επιτέλους, να μπει ένας πάτος στο βαρέλι της Ελλάδας του χρέους και, έστω μετά από τρία χρόνια, να μπορέσουμε να βγάλουμε την χώρα από τον φαύλο κύκλο της αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης και λιτότητας.

 

Νομίζω ότι βασικό χρέος όλων όσων ψηφίσουμε σήμερα αυτή τη συμφωνία είναι να δώσουμε στον λαό μία και μόνη υπόσχεση:

Ότι στο τέλος της τριετίας που ακολουθεί η Ελλάδα θα είναι ένα κράτος που δεν θα έχει ανάγκη από μνημόνια, με ένα βιώσιμο χρέος και μία οικονομία σε ανάπτυξη.

 

Αν το κάνουμε αυτό σήμερα, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, θαρρώ πως στην χώρα θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα πολιτικής και κοινωνικής ωρίμανσης, που μάλιστα θα ξεκινάει από τη Βουλή, δηλαδή το λίκνο της δημοκρατίας στην χώρα μας.

 

Και επιπλέον, με αυτή την ρητή υπόσχεση στον λαό, θα έχουμε εκτεθεί όλοι – με την καλή έννοια – απέναντι στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι θα δεχτούν ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας, αφού και αυτό πήρε τα σκληρά μαθήματά του στα χρόνια της μεγάλης κρίσης, είναι αποφασισμένο πλέον να σοβαρευτεί και να διαμορφώσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στον τόπο να αλλάξει ξεχνώντας το κακό, σπάταλο και διεφθαρμένο παρελθόν του.

 

Κυρίες και κύριοι,

Επιμένοντας για λίγο στην «μεγάλη εικόνα», όπως ανέφερα, θέλω ακόμα να σημειώσω πως όλοι ξέρουν ότι οι προηγούμενοι δύσκολοι μήνες για τη κυβέρνηση και για την χώρα απέδωσαν μία μεγάλη ωφέλεια.

Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν συνεχίστηκε ευθύγραμμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, πράγματι, έβαλε μία τελεία στον τρόπο με τον οποίο οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις αντιλήφθηκαν την σχέση με τους δανειστές και τις συνταγές τους για την χώρα.

Τους έδειξε, έχοντας τη δύναμη του λαού μαζί του, ότι η μονόπλευρη λιτότητα δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Φτάνοντας την διαπραγμάτευση σε πρωτόγνωρα άκρα και ρισκάροντας πολύ το προσωπικό πολιτικό του κεφάλαιο -αλλά ποτέ την τύχη της χώρας- έθεσε νέα δεδομένα για το ελληνικό ζήτημα και παράλληλα, κατέβασε πολλές μάσκες στην Ευρώπη, αναγκάζοντας να βγουν στην επιφάνεια οι πραγματικοί αντιευρωπαϊστές, εκείνοι οι σκοτεινοί κύκλοι που δεν θέλουν μία Ευρώπη των λαών, αλλά μία Ευρώπη των ελίτ.

Και αυτό ήταν κάτι που όντως ταρακούνησε την Ευρώπη.

Ταρακουνάει και τη Γερμανική πολιτική σήμερα.

Το ξέρουμε, το βλέπουμε, το παρακολουθούμε…

 

Έφτασε όμως μέχρι εκεί που μπορούσε να φτάσει, χωρίς να ρισκάρει το χάος στην χώρα και την 60χρονη στρατηγική της κατεύθυνση εντός του ευρωπαϊκού πυρήνα.

Και μέσα από αυτή τη διαδικασία, πέτυχε να ζωντανέψει τη συζήτηση για διευθέτηση του χρέους, στοιχείο που κατά την κρίση μας είναι ζωτικής σημασίας για να μπορέσει να εφαρμοστεί η συμφωνία με επιτυχία.

Το αμέσως επόμενο διάστημα ξεκινάει η μάχη για την ρύθμιση του χρέους.

Και είναι πολύ σημαντική.

Αλλά αυτή η μάχη δεν θα δινόταν ποτέ εάν ο Τσίπρας παρίστανε και αυτός το «καλό παιδί» και υπάκουε στις οδηγίες των πατρώνων της Ευρώπης χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 

Επίσης, πέτυχε να διαμορφώσει μία συμφωνία που δίνει χώρο και χρόνο στην Ελλάδα για να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που επί πέντε χρόνια δεν έγιναν.

Γιατί ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε, είναι πως αυτή η κυβέρνηση δεν χρεώνεται μόνο το σήμερα, αλλά και το χθες.

Χρεώνεται και όλες τις μεταρρυθμίσεις που οι προηγούμενες κυβερνήσεις έπρεπε να κάνουν, αλλά δεν έκαναν.

 

Αυτό θα γίνει όμως μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, χωρίς το άγχος για τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, με μία επαρκής χρηματοδότηση για τη χώρα και το τραπεζικό της σύστημα, το οποίο μάλιστα δεν θα ξεπουλήσει μπιρ παρά τα κόκκινα δάνεια, δηλαδή τις περιουσίες του λαού, στα «αρπακτικά» των διεθνών αγορών.

 

 

Κυρίες και κύριοι,

Επανέρχομαι σε αυτό που αρχικώς είπα για τα δύσκολα μέτρα.

Γιατί αντιλαμβάνομαι πως όσα και να λέμε για τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στο κράτος προκειμένου να εκσυγχρονιστεί, μικρή σημασία έχουν αυτή τη στιγμή για τον πολίτη που μαθαίνει για τους δυσβάστακτους φόρους ή που αντιλαμβάνεται πως δεν θα βρει στη σύνταξη σε δύο χρόνια, αλλά σε πέντε ή σε επτά χρόνια.

 

Αντιλαμβάνομαι ότι τούτη τη στιγμή ο μέσος Έλληνας εστιάζει στην αύξηση στο αγροτικό ντίζελ και στην διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, πολύ περισσότερο από την αποκομματικοποίηση του κρατικού μηχανισμού ή τις αλλαγές που θα επέλθουν προκειμένου να μειωθεί η γραφειοκρατία και η διαφθορά.

 

Και ο μέσος Έλληνας, ο πονεμένος και αλύπητα χτυπημένος από την κρίση Έλληνας, έχει απόλυτο δίκιο.

 

Πιστεύω – και νομίζω πως όλοι πιστεύουμε – ότι αυτή η γενική συμφωνία οικονομικών στόχων μέσα από κάποια οριζόντια μέτρα, χρειάζεται πολύ «ψιλοβελονιά» το επόμενο διάστημα προκειμένου να διορθωθούν αδικίες.

Γιατί, για παράδειγμα, ο φορολογικός συντελεστής 26% και 100% προκαταβολή φόρου, αλλιώς χτυπάει έναν επαγγελματία με εισόδημα 200.000 ευρώ και αλλιώς έναν επαγγελματία με εισόδημα 20.000 ευρώ.

Για τον πρώτο είναι ένας πολύ βαρύς φόρος, για τον δεύτερο όμως είναι αφανισμός… Πρέπει να τα δούμε όλα αυτά.

 

Και επίσης, νομίζω πως το οικονομικό επιτελείο έχει πολλή δουλειά να κάνει σε τομείς όπως είναι η εισπραξιμότητα των φόρων και των εσόδων.

Γιατί εάν βελτιωθεί η εισπραξιμότητα του ΦΠΑ για παράδειγμα, τότε θα είμαστε σε θέση να διαπραγματευτούμε μείωση συντελεστών σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες.

 

Επίσης, πολλή δουλειά πρέπει να γίνει στην αντιμετώπιση της διαφθοράς.

Εάν δεν κλείσουμε τους δρόμους του μαύρου χρήματος και δεν καθίσουν οι κατεργαραίοι στον πάγκο τους, τονίζω πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να πλήξουμε την βασική αιτία χρεοκοπίας της χώρας, που δεν είναι άλλη από την απίστευτη διαρροή κεφαλαίων και το «πάρτι των λαμογιών» κάθε είδους.

 

Είναι αλήθεια ότι στη συμφωνία περιλαμβάνονται πολλά μέτρα που έρχονται σε αντίθεση με τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης.

Και είναι επίσης αλήθεια ότι αυτό που ψηφίζουμε σήμερα, αποτελεί το αποτέλεσμα μίας συνθηκολόγησης που δεν είναι ευχάριστη, αλλά αναγκαία.

 

Υπάρχουν όμως τρόποι να αναχαιτίσουμε τις αρνητικές συνέπειες.

Και προσωπικά τουλάχιστον, δεν αναφέρομαι καθόλου στο επονομαζόμενο «αναπτυξιακό πακέτο Γιούνκερ».

Όχι γιατί το υποτιμώ.

Αλλά γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι να ξεφύγουμε από τη μέγγενη.

 

Εάν διευθετηθεί το χρέος και εάν η κυβέρνηση δουλέψει σκληρά και με συνέπεια, αλλάζοντας το κράτος όπως θα έπρεπε να έχει αλλάξει εδώ και χρόνια, μακριά από πελατειακές και μικροκομματικές λογικές, είμαι βέβαιος πως άμεσα μπορούμε να προχωρήσουμε σε διορθώσεις και το επόμενο διάστημα, να πραγματοποιήσουμε ένα μεγάλο άλμα που θα μας φέρει σε πολύ πλεονεκτική θέση.

 

Δεν ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε υπό τον στενό εναγκαλισμό ακόμα, πολιτικών που μας περιμένουν στη γωνία, για να πλήξουν τη κυβέρνηση και τη χώρα.

Δεν ξεχνάμε πως κάποιοι θα προσπαθήσουν να αποδείξουν πως η Ελλάδα δεν έχει τύχη, είναι χαμένη υπόθεση.

Και δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Θα τους ταράξουμε στη συνέπεια!

Θα τους αναγκάσουμε να χάσουν και τελικά, είμαι βέβαιος, θα τους πετάξουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας από το κοινό μας ευρωπαϊκό σπίτι.

Υπό μία έννοια, στην Ελλάδα σήμερα κρίνεται εάν η Ευρώπη θα παραμείνει η δημοκρατική και κοινωνική δύναμη που γνώρισε ο μεταπολεμικός κόσμος ή εάν θα επιστρέψει στο νέο Μεσαίωνα και στη νέα φεουδαρχία, τη νέα «Ιερά Συμμαχία».

 

Κυρίες και κύριοι,

 

Κλείνοντας αυτή την τοποθέτηση δεν θα πω κάτι πρωτότυπο, αλλά κάτι που το θεωρώ αναγκαίο.

Σήμερα δεν τελειώνει τίποτα.

Σήμερα, απλά, η Βουλή των Ελλήνων επισφραγίζει την αποδοχή της νέας συμφωνίας με τους δανειστές.

Και από αύριο, η κυβέρνηση της Ελλάδας θα συνεχίσει την μεγάλη μάχη.

Την μάχη για το χρέος και την τήρηση των υποσχέσεων από τους δανειστές.

Την μάχη για την εφαρμογή της συμφωνίας στο εσωτερικό και την αλλαγή του κράτους.

Την μάχη για τη διόρθωση των στρεβλώσεων και των αδικιών που θα διαπιστωθούν και την μάχη κατά της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.

 

Οι μάχες συνεχίζονται.

Και θα είναι δύσκολες.

Γι’ αυτό και δείχνοντας όλοι πως έχουμε γίνει σοφότεροι από τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, ας κατανοήσουμε πως η επιτυχία σε όλες αυτές τις μάχες δεν μπορεί να έρθει μόνο από έναν άνθρωπο ή μόνο από την κυβέρνηση.

 

Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα ενωμένη πρέπει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις. Χρειάζεται ενότητα, πίστη στον λαό και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας.

Χρειάζεται σωφροσύνη και συνεννόηση στο πολιτικό σύστημα.

Χρειάζεται αυτό που είπα νωρίτερα:

Όλοι όσοι θα ψηφίσουμε σήμερα, να δώσουμε τον λόγο μας στον λαό ότι αυτή είναι η τελική ευθεία προς την έξοδο από την κρίση.

Και αν αυτό δεν γίνει, εμείς θα φταίμε.

Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, λοιπόν…

 

Σας ευχαριστώ.