Ομιλίες

Κύριες και Κύριοι συνάδελφοι,

Η εκ του εξωτερικού και του εσωτερικού εκτοξευόμενη απειλή που ασκείται στον Ελληνικό λαό, έχει τα χαρακτηριστικά σεναρίου καταστροφής για τη χώρα, η οποία δήθεν θα εξωθηθεί, παρά τη θέλησή της, στη χρήση ενός εγχώριου νομίσματος. Η τρομοκρατία αυτή αναπαράγεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της διαπλοκής σε υπερθετικό βαθμό, συνοδεύεται από διαρκείς δηλώσεις ξένων ηγετών αλλά και άλλων υπεύθυνων και μη, με σκοπό να προκαλεί ανησυχία στους πολίτες.

Η φημολογία και η διασπορά ψευδών ειδήσεων χρησιμοποιείται ως υπόγειο ή φανερό όπλο κατά της κυβέρνησης για να υποχωρήσει σε παράλογες αξιώσεις, τη στιγμή μάλιστα, που η Ελληνική αντιπροσωπεία πρότεινε κοστολογημένα ισοδύναμα μέτρα.

5 χρόνια τώρα, η ΕΕ και ειδικά το ΔΝΤ το παράκαναν. Διότι για να δουλέψει η θεραπεία του Σοκ, πρέπει να υφίσταται μια πλειοψηφία με κάτι να χάσει. Υπάρχει ένα σημείο μηδέν, το οποίο ξεπεράστηκε. Μετά από αυτό, η πλειοψηφία των Ελλήνων χαμογελά με τις απειλές τύπου capital control και το χάσιμο των διαθεσίμων κεφαλαίων. Απλά, διότι δεν υπάρχουν. Και όταν συμβεί αυτό, η αντίδραση ενός έθνους στην ταπείνωση μπορεί να είναι απρόβλεπτη.

Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που αισθάνονται εξοργισμένοι, τόσο με την κυνική παρέμβαση «Γιούνκερ και σια» στα εσωτερικά μας… όσο και με την μικροδιαχείριση των πραγμάτων από διεθνή όργανα, χωρίς νομιμοποίηση οποιασδήποτε δημοκρατικής εκλογής.

Ήρθε η ώρα, η ΕΕ να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της: είναι εκείνη που παλεύει να ισορροπήσει την ομογενοποίηση με την κυριαρχία ή είναι ο φεντεραλιστής τραμπούκος, με τον κίνδυνο της εξαφάνισης να παραμονεύει;

Η κατάσταση, όπως την παρέλαβε η Κυβέρνηση τον Ιανουάριο ήταν δύσκολη από την αρχή. Η εντολή που είχε λάβει ήταν σαφής: οι Έλληνες επιθυμούσαν Α) να τελειώσει η λιτότητα και Β) να μείνουν στο ευρώ.

Βάσει λοιπόν, της εντολής αυτής, η Κυβέρνηση με ειλικρίνεια δηλώνει: Δεν μας ικανοποιεί η συμφωνία των δανειστών, γι’ αυτό προσφεύγουμε στον Ελληνικό Λαό για οδηγίες.

Μοιάζει ιδιαίτερα περίεργο, πόσο ενάντιοι στην δημοκρατία έχουμε γίνει. Πόσο εξωπραγματικός φαίνεται ένας ειλικρινής Πρωθυπουργός, που δεν είναι διατεθειμένος να ξεπουλήσει την χώρα σε ανταλλαγή της συνέχισης της προσωπικής του ισχύος.

Δεν γνωρίζω την απάντηση των πολιτών στο δημοψήφισμα. Παρατηρώ, όμως, την υστερία των φωνών που αντιτίθενται ακόμη και στο να υπάρξει δημοψήφισμα. Αν νιώθετε έτσι, τότε ψηφίστε «ναι» και πείσετε και άλλους να ψηφίσουν παρομοίως. Η σημερινή κυβέρνηση σας έδωσε αυτή τη δυνατότητα.

Πάντως, δεν γνωρίζω, πώς διεκδικούμε να αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας και πόσο ευτυχείς μπορεί να είμαστε, όταν στην πραγματικότητα, έξωθεν, μη εκλεγμένες δυνάμεις, μας υπαγορεύουν, εκτός από το ποιος θα είναι ο φόρος στο γάλα και το ψωμί, ποια θα είναι η ψήφος μας; Και αυτή η ερώτηση μας αφορά όλους.

Κύριες και Κύριοι συνάδελφοι,

Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός υποτίθεται, ότι σέβεται την αξία του ανθρώπου, χωρίς διαχωριστικές γραμμές, ανάλογα με την αρτιμέλεια, το φύλο, την κοινωνική τάξη, την εθνοτική καταβολή. Ο σεβασμός στους ανάπηρους συμπολίτες μας και τις ανάγκες τους, λοιπόν, φέρει αυτό το στέρεο αξιακό υπόβαθρο.

Σε αυτή τη λογική προσπαθεί να κινηθεί και το επίμαχο νομοσχέδιο, το οποίο ρυθμίζει ζητήματα ομαλοποίησης των συναλλαγών των ατόμων με αναπηρία με τις υπηρεσίες της Πολιτείας, διεύρυνση των δικαιωμάτων σύνταξης για κάποιους από τους τελευταίους συμπολίτες μας, μέτρα για τη στήριξη των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, τακτοποίηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων ειδικών κατηγοριών εργαζομένων, θεσμικές διευθετήσεις των υπηρεσιών που λειτουργούν προς εξυπηρέτηση των αναπήρων κλπ.

Αξιοσημείωτη, θεωρώ λοιπόν, την έμφαση που δίνει το νομοσχέδιο στην ομαλοποίηση των συναλλαγών του ανάπηρου συμπολίτη μας με τις υπηρεσίες εκείνες, που είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιες για την πιστοποίηση της αναπηρίας του. Χαρακτηριστικά, θεωρώ, ότι είναι όντως επίδειξη υπέρτατης εθνικής αλληλεγγύης, το να καταργηθεί η απαίτηση αγοράς παραβόλου από τους ανασφάλιστους που αιτούνται προνοιακό επίδομα αναπηρίας. Λογικά αυτονόητη επίσης και η ένταξη στα προνοιακά προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης των ατόμων με αναπηρία, με τη χρήση βεβαιώσεων άλλων συναρμόδιων με τα ΚΕΠΑ φορέων για την πιστοποίηση της αναπηρίας τους.

Μείζονα ρύθμιση και μάλλον καθυστερημένη για τη χώρα μας, πιστεύω ότι είναι η επιτέλους θεσμοθέτηση της Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής με αρμοδιότητα τον προσδιορισμό των ποσοστών αναπηρίας. Το έργο της είναι εξόχως καθοριστικό για την ποιότητα ζωής των ανάπηρων συμπολιτών μας, αφού το ποσοστό αναπηρίας κρίνει θέματα επιδόματος ή σύνταξης, που τους αφορούν. Καλωσορίζουμε το θεσμικό ξεκαθάρισμα, όμως, αγωνιούμε κι ελπίζουμε να λειτουργήσει με τρόπο αποτελεσματικό, κατόπιν διαβούλευσης με τους καθ’ ύλην αρμόδιους εκπροσώπους των φορέων των αναπήρων, προκειμένου οι κρίσεις της επιτροπής να ανταποκρίνονται σε μια πραγματική αποτύπωση της ανικανότητας για εργασία ή αυτονομία, χωρίς υστερόβουλα εισπρακτικά κριτήρια. Ο πίνακας προσδιορισμού ποσοστών αναπηρίας, πιστεύουμε ακράδαντα, ότι δεν επιτρέπεται να αποτελεί δημοσιονομικό εργαλείο εξοικονόμησης Δαπανών στα χέρια της οποιασδήποτε κυβέρνησης.

Με ανακουφίζει, επίσης, σαν πολίτη πρώτα κι έπειτα σαν βουλευτή, το γεγονός ότι τακτοποιείται με το παρόν νομοσχέδιο το απαράδεκτο φαινόμενο, του να διακόπτεται η αναπηρική σύνταξη ή το αναπηρικό επίδομα εξ’ αιτίας κωλύματος ή καθυστέρησης, οφειλόμενης στα ΚΕΠΑ και όχι στους δικαιούχους. Στην ίδια λογική, παρήγορο είναι, ότι οριστικοποιείται το δικαίωμα σύνταξης αναπηρίας στους παλιούς ασφαλισμένους των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και εκλείπει η υποχρέωση να πρέπει να υποστούν τον βάσανο των επισκέψεων στα ΚΕΠΑ και τις υπηρεσίες τους για να αποδείξουν το αυτονόητο: ότι είναι ακόμα ανάπηροι και δεν αποκαταστάθηκε ως δια μαγείας το πρόβλημά τους...

Όσον αφορά στα περί κοινωνικής ασφάλισης, που θίγει το νομοσχέδιο, παρατηρούμε την καλύτερη μεθόδευση της προσπάθειας να θεραπευτεί μια μάστιγα που ταλαιπωρεί εδώ και πολύ καιρό το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Πρόκειται για την ανασφάλιστη εργασία. Επιτέλους, ενισχύεται η εποπτεία μιας μερίδας εργοδοτών, που με βάση τις στατιστικές «ρέπουν» προς την απασχόληση ανασφάλιστου προσωπικού και που δεν είναι άλλοι, από κάποιους επιτήδειους του τουριστικού τομέα.

Στη συνέχεια, χαιρετίζουμε την επαναχορήγηση σύνταξης μέσω του ΟΓΑ στους ανασφάλιστους υπερήλικες, που αποτελούν ίσως την πλέον δοκιμαζόμενη και ευάλωτη ομάδα ελλήνων, οι οποίοι, έχοντας, εδώ και αρκετό καιρό, στερηθεί αυτό το πενιχρό βοήθημα, ήδη, ζουν σε συνθήκες πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας.

Περαιτέρω, κρίνω θετική την κατάργηση της ποινικής δίωξης στους οφειλέτες εισφορών προς τον ΟΑΕΕ και το ΕΤΑΑ, καθώς, είναι προφανής η έλλειψη δόλου ή κάθε άλλης υστερόβουλης πρόθεσης εις βάρος του ελληνικού δημοσίου. Το φαινόμενο της αδυναμίας εξόφλησης των ασφαλιστικών εισφορών είναι γνωστό, ότι γιγαντώθηκε από τις πολιτικές λιτότητας και εξόντωσης των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, που υλοποιήθηκαν με περισσή σπουδή τα προηγούμενα έτη υπό την ευγενή καθοδήγηση της τρόικας και των ξένων δανειστών. Είναι εύλογο, ότι στην προσπάθεια επιβίωσης της επιχείρησής του, του ίδιου του προσώπου του και πόσω μάλλον της οικογένειάς του, ο κάθε οφειλέτης-ασφαλισμένος μικροεπιχειρηματίας προτίμησε την εκκρεμότητα της απλήρωτης ασφαλιστικής εισφοράς, από την ολοκληρωτική αυτό-εξόντωσή του.

Να μην ξεχνάμε, ότι η ποινική δίωξη για οφειλές στο δημόσιο, όποιου πλαφόν, την οποία καθιέρωσε χωρίς την παραμικρή ηθική αναστολή το μνημονιακό κυβερνητικό δίδυμο των περασμένων ετών, ήταν ένα δείγμα πολιτικής πρόθεσης, που καθ’ υπαγόρευση δρομολογήθηκε προς εξυπηρέτηση μόνον των ξένων συμφερόντων: Έπρεπε πάση θυσία να εξοντωθεί η μικρή επιχείρηση στην Ελλάδα, προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων.

Ως μέσα εξομάλυνσης υπαρχόντων δυσχερειών στο ασφαλιστικό σύστημα εξ’ αιτίας της κρίσης, που εισάγει το συζητούμενο νομοσχέδιο, κρίνω ότι είναι η δυνατότητα διευρυμένου συμψηφισμού στους μεγάλης ηλικίας οφειλέτες ασφαλιστικών εισφορών, προκειμένου να μπορούν να οδηγηθούν με ευχέρεια στη σύνταξη μέσω της παρακράτησης ποσών έναντι υπάρχουσας οφειλής σε περισσότερες δόσεις.

Ακόμα, η μείωση των εισφορών στο ΕΤΑΑ για τους ασφαλισμένους αυτοαπασχολούμενους, εκτός από το ότι καθιστά βιώσιμη την παραμονή τους στο εν λόγω Ταμείο, διασφαλίζει περισσότερο την είσπραξη εσόδων υπέρ του Ταμείου. Εξόχως σημαντικό δώρο που κομίζει αυτή η ρύθμιση, θεωρώ ότι είναι η εξασφάλιση της παραμονής υπό καθεστώς απασχόλησης και άρα «μη ανεργίας» σε ένα πλήθος από συμπολίτες μας, που έχουν εγκλωβιστεί στον κυκλώνα των φοροεπιδρομών των μνημονιακών κυβερνήσεων, ταυτιζόμενοι εκ του πονηρού με τους ελεύθερους επαγγελματίες, την ώρα που προσφέρουν μισθωτές υπηρεσίες.

Τέλος, κλείνοντας την τοποθέτησή μου στα όσα ρυθμίζει το ανά χείρας νομοσχέδιο, θα ήθελα να τονίσω, ότι εν μέσω της τρέχουσας απαξίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των μη προνομιούχων ελλήνων, όπως αυτή που διαβιούμε, χάρη στις πρωτοβουλίες μιας δήθεν «αλληλεγγύης» των ξένων εταίρων μας ( >>>> και είναι άξιο απορίας, αν ήταν εχθροί μας, τι περισσότερο θα έκαναν..! ), η κυβέρνηση που διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές, πρόταξε με αυτό το νομοσχέδιο τις ανάγκες εξόδου από την ανθρωπιστική κρίση πέρα από κάθε τι άλλο δήθεν πιο αναγκαίο, τούτη την ώρα. Γι’ αυτό τον λόγο, οι ΑΝΕΛ θα υπερψηφίσουμε το παρόν νομοσχέδιο, θεωρώντας ότι συμβαδίζει απόλυτα με τον προεκλογικό λόγο και τις δεσμεύσεις της παρούσας κυβέρνησης.