Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Χαίρομαι που επέρχονται βελτιώσεις στο Ν. 2725/1999, γιατί είναι ένας νόμος που έχει παλιώσει και αρκετά άρθρα του χρειάζεται να επικαιροποιηθούν, όπως συμβαίνει σήμερα.

Είναι γνωστές οι παθογένειες του Ελληνικού Αθλητισμού σε νομοθετικό επίπεδο.

Είναι αναγκαίο να ξεριζωθούν και το συζητούμενο σήμερα σχέδιο νόμου φρονώ ότι κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.

Δεν λύνει φυσικά το σύνολο των δισεπίλυτων προβλημάτων του αθλητισμού, που έχουν πολλαπλασιασθεί κιόλας λόγω της οξύτατης οικονομικής κρίσης.

Διαφαίνεται, ωστόσο, ότι οι προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας του αθλητισμού συμβαδίζουν με τις φίλαθλες απαιτήσεις.

Τα 16 άρθρα του προτεινόμενου σχεδίου Νόμου συναντώνται με τον κοινό νου.

Έπρεπε προ πολλού να είχαν επέλθει οι προτεινόμενες τροποποιήσεις.

Ας είναι, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Το ίδιο λέω και για το άρθρο 10, που δίνει τη δυνατότητα δεύτερης, απαλλαγμένης βαρών, ευκαιρίας σε υπό σύσταση Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες.

Ήμουν κι εγώ ένας από εκείνους που, ασκώντας κοινοβουλευτικό έλεγχο, προέτρεψα τον κ. Βασιλειάδη να υιοθετήσει την αγωνία χρεοπνιγμένων ομάδων και να την μετατρέψει σε ελπίδα.

Το έκανα, διότι αφουγκράσθηκα και διερμήνευσα το πάθος για το ποδόσφαιρο επιφανών συμπολιτών μου, που δημιούργησαν την «Παναχαϊκή Συμμαχία» κι έχουν τη φιλοδοξία να αναγεννήσουν την ιστορική Παναχαϊκή.

Μην σπεύδετε, σας παρακαλώ, να υποθέσετε ότι διάκειμαι θετικά απέναντι στο σχέδιο νόμου, επειδή διευκολύνεται η ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας μου.

Θα συνέβαινε αυτό, αν η προτεινόμενη ρύθμιση ήταν μια χαριστική πράξη σε βάρος των συμφερόντων του Δημοσίου.

Ξέρουμε ότι στο παρελθόν υπήρξαν Κυβερνήσεις που συμπεριφέρθηκαν σκανδαλωδώς χαριστικά σε ΠΑΕ, σβήνοντας χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Όμως, στην παρούσα συγκυρία δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ο κ. Βασιλειάδης πράττει το σωστό, δίκαιο και αυτονόητο. Καταλογίζονται τα χρέη σ’ εκείνους που τα δημιούργησαν, κατοχυρώνεται το εισπρακτικό δικαίωμα του Δημοσίου και δίνεται η δυνατότητα της δεύτερης ευκαιρίας σε συλλόγους της χώρας- ανάμεσά τους είναι και η Παναχαϊκή- που πιθανώς είχαν κακοπέσει στο παρελθόν και βρέθηκαν με δυσβάσταχτα χρέη, που μοιραία υπονόμευσαν την αθλητική τους δράση και στο τέλος, από την οικονομική ασφυξία, εξέπνευσαν…

Θα ήταν άδικο ομάδες με ιστορία να είχαν υποστεί μια ισόβια τιμωρία και να οδηγούνται σε αφανισμό.

Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί χάρη στο άρθρο 10 του συζητούμενου σήμερα σχεδίου νόμου, γι’ αυτό και συγχαίρω τον κ. Βασιλειάδη που παρέχει τη δυνατότητα της δεύτερης ευκαιρίας, χωρίς να υποστεί ζημία το Δημόσιο, σε ιστορικές ομάδες της χώρας.

Δράττομαι της ευκαιρίας- και ολοκληρώνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι- να σταθώ ιδιαίτερα σ’ αυτή τη λεγόμενη δεύτερη ευκαιρία, που αφορά όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής ζωής του τόπου.

Υπάρχει μια νοσηρή αντίληψη στη χώρα μας για το «επιχειρείν».

Βάλλεται και αντιμετωπίζεται εχθρικά σε πολλές περιπτώσεις.

Και η ευθύνη αποδίδεται στο Κράτος.

Όχι άδικα, εν πολλοίς.

Αυτό κρατάει την «μπακέτα» και δυστυχώς αυθαιρετεί και φέρεται σαν δυνάστης. Καλούμαστε αυτή την αντίληψη να την εξουδετερώσουμε.

Αν θέλουμε ν’ αφήσουμε μια παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, έχουμε χρέος να καταστήσουμε φιλικό το κράτος προς τον πολίτη και την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Σήμερα, είμαι αισιόδοξος γιατί διαφαίνεται κάτι τέτοιο από το προτεινόμενο σχέδιο νόμου.

Μόνο που δεν πρέπει να είναι μια αναλαμπή και μια εξαίρεση.

Αντίθετα, πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για να πειστεί η κοινωνία ότι έχουμε τη βούληση να επανιδρύσουμε το κράτος και να το θέσουμε στην υπηρεσία του πολίτη.