Ερωτήσεις 2014

Αρ.Πρωτ.:7092/18-3-14

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Η έκταση που καταλαμβάνει η πρώην ΑΜΙΑΝΤΙΤ στο Δρέπανο Πατρών, η οποία αντιπροσωπεύει μια ανοικτή πληγή, μια μόνιμη πηγή περιβαλλοντικών κινδύνων, η μεγαλύτερη αυτού του είδους στην Πελοπόννησο τουλάχιστον, κάτι που επισημάνθηκε σε πρόσφατη ημερίδα με θέμα τον περιβαλλοντικό κίνδυνο, που έγινε στην Πάτρα και παρακολούθησαν στελέχη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής. Στην περιοχή του Δρέπανου, 15 χιλιόμετρα ανατολικά της Πάτρας και σε περίπου ενάμισι χιλιόμετρο από τους οικισμούς του Ψαθόπυργου και του Δρέπανου υπάρχει ο εγκαταλελειμμένος βιομηχανικός χώρος αποθήκευσης και παραγωγής προϊόντων με βάση τον αμίαντο, της πρώην ΑΜΙΑΝΤΙΤ , εκτάσεως 135 στρεμμάτων.

Στον χώρο αυτό υπάρχουν διάσπαρτα επικίνδυνα απόβλητα αμιάντου, όπως υλικά συσκευασίας ινών, σπασμένα και διασκορπισμένα κομμάτια αμιαντοτσιμέντου, διασκορπισμένη σκόνη ινών αμιάντου, μαζούτ.

Τα παραπάνω, λόγω της απόλυτα επιβεβαιωμένης καρκινογόνου δράσης των ινών αμιάντου, συνιστούν σοβαρό πρόβλημα για την δημόσια υγεία λόγω της πιθανότητας ίνες και σκόνη αμιαντοτσιμέντου να διασπείρονται στην ευρύτερη περιοχή με τον άνεμο. Ιδιοκτήτες της έκτασης είναι ο όμιλος Αντζουλάτου –πλειοψηφών (με τα γνωστά προβλήματα βιωσιμότητας) και η Εθνική Τράπεζα.

Καταγγελίες από τοπικούς συλλόγους που ήρθαν στη γνώση του αρμόδιου τομέα  του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος  έχουν γίνει , όπως επίσης παρέμβαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος, του Συνηγόρου του Πολίτη, του WWF, ερωτήσεις στη Βουλή, δημοσιεύματα πολλά, πρόστιμα έχουν επιβληθεί, αλλά αν και το θέμα της αποκατάστασης του χώρου έχει τεθεί από το 2008, η κατάσταση παραμένει βραχυκυκλωμένη στο έλεος – κυριολεκτικά- των ανέμων.

Επειδή η Αποκεντρωμένη Διοίκηση δεν θέλει ο ΧΥΤΕΑ των 25 στρεμμάτων στην ΑΜΙΑΝΤΙΤ να γίνει μαγνήτης και για επικίνδυνα απόβλητα σε άλλες περιοχές, μπορεί όμως να ορίσει χρονικούς και άλλους περιορισμούς στη χρήση του.

Επειδή o Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου, και Ιονίων Νήσων έλαβε, παρά την αντίθετη εισήγηση των υπηρεσιακών παραγόντων, απόφαση το Νοέμβριο του 2011 για πρόκριση της λύσης μεταφοράς των επικινδύνων αποβλήτων σε ΧΥΤΕΑ του εξωτερικού, που σημαίνει ότι παραπέμπουμε το πρόβλημα στις καλένδες και στις ορέξεις των ανέμων, αφού η Αποκεντρωμένη Διοίκηση δεν θέλει και δεν μπορεί να ονομάσει μια περιοχή ΧΥΤΕΑ.

Κατόπιν των ανωτέρω καλείται να απαντήσει ο αρμόδιος υπουργός στα κάτωθι:

• Αληθεύει ότι υπάρχουν δυο εναλλακτικές λύσεις του θέματος, αφενός με κόστος 40 εκατομμύρια ευρώ για μεταφορά των τοξικών αποβλήτων στο εξωτερικό και αφετέρου με κόστος μεταξύ 4 και 5 εκατομμυρίων ευρώ για δημιουργία επί τόπου ΧΥΤΕΑ και τελικά επιλέχτηκε η πρώτη ενάντια σε κάθε κριτήριο κόστους αλλά και οικολογικής λογικής αλλά και εφαρμοσιμότητας;
• Αντιλαμβάνεστε ότι με την επιλογή ανεφάρμοστων λύσεων διαιωνίζετε την  αχρήστευση ενός χώρου που μετά την εξυγίανση του θα μπορούσε να αποκτήσει νέες βιώσιμες χρήσεις ή και απλώς να γίνει άλσος και προπαντός τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία;
• Ποια είναι η πολιτική του υπουργείου εν όψει και της αναθεώρησης του Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Αποβλήτων συνολικά για το πρόβλημα των επικινδύνων αποβλήτων που περιέχουν αμίαντο;
• Γνωρίζετε ότι το παλιό ορυχείο αμιάντου στην περιοχή Κοζάνης είτε τα εξοφλημένα ορυχεία λιγνίτη της ΔΕΗ, με αργιλικό υπόστρωμα, στην ίδια περιοχή είναι κατάλληλες επιλογές για να χωροθετηθεί ο τόπος επεξεργασίας και τελικής ταφής;      

Ο ερωτών βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος