Ερωτήσεις 2014

Αρ. πρ. 2605/16-9-2014

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΡΟΝΟΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Το ελληνικό πρόγραμμα πετυχαίνει και γι’ αυτό πρέπει να συνεχιστεί με αμείωτη προσήλωση στους στόχους του και οι χώρες που ήπιαν το «πικρό φάρμακο» κατά της δημοσιονομικής ασωτίας επιστρέφουν στον δρόμο της αρετής.

Τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα μας πλέον, είναι το… υψηλό χρέος και η υψηλή ανεργία», όπως λένε οι δυνάστες-δανειστές μας και επαναλαμβάνουν χωρίς αιδώ, τόσο τα κυβερνητικά στελέχη, όσο και τα φερέφωνα της άθλιας μιντιακής τους προπαγάνδας.

Ε, και κάνα δυο ακόμα μικρο-ζητηματάκια, όπως η περαιτέρω συρρίκνωση των δαπανών των ταμείων (δηλ. των συντάξεων), αφού τα περήφανα γηρατειά δεν πρέπει να είναι… περήφανα, κάποιες απολύσεις στο δημόσιο που προφανώς θα το βοηθήσουν να μην βουλιάξει (ίσως να μην υπάρχει καν σε λίγο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες», όπως η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων παντού, διότι δεν είμαστε πολύ (νέο-)φιλελεύθεροι ως κράτος και πρέπει να γίνουμε ακόμα περισσότερο.

Πάντως, αφότου αντιμετωπιστούν και αυτές οι «λεπτομέρειες», η χώρα –πάντα σε συνεργασία με τους δανειστές και εταίρους της- θα μπορέσει να αντιμετωπίσει απερίσπαστη και τα δύο τελευταία και σημαντικά προβλήματα.

Το υψηλό χρέος σύμφωνα με τους δανειστές θα αντιμετωπιστεί, μάλλον με μία γενναία χρονική παράταση (…τι είναι 50 ή 100 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα;...), σε συνδυασμό μάλλον με κάποιους πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας, που θα επιτευχθούν γιατί… έτσι θα γράφουν τα χαρτιά κι αλλιώς δεν μπορεί να γίνει!

Οι αξιωματούχοι της τρόικας που μιλάνε δημοσίως από το Παρίσι ή τις Βρυξέλλες, λένε ότι η υψηλή ανεργία θα αντιμετωπιστεί όμως… Δεν ακούσαμε ακριβώς με ποιο τρόπο το εννοούν, αλλά επιμένουν, ότι θα αντιμετωπιστεί! Μία ιδέα, λένε, είναι, μετά την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, οι Έλληνες να γίνουν σαν τα «μονά-ζυγά» στην Αθήνα: Τον ένα μήνα να εργάζονται 500.000 στο δημόσιο και τον επόμενο μήνα να απολύονται για να μπουν άλλες 500.000!

Επειδή, θα πρέπει να γίνεται σωστή διάγνωση των προβλημάτων και να τίθενται σαφείς στόχοι (συμπεριλαμβανομένης της εξισορρόπησης της λιτότητας με τις προοπτικές για την οικονομική ανάπτυξη).

Επειδή στην Ελλάδα, η αρχική διάγνωση ήταν εκείνη της συμβατικής έλλειψης ρευστότητας, η οποία θα μπορούσε να ξεπεραστεί γρήγορα με μία ελάχιστη βοήθεια, ώστε «τα πράγματα να κατηφορίσουν ομαλά».

Επειδή αφήνοντας στην άκρη την υπόσχεση ότι «τα πράγματα θα κατηφορίσουν», η οποία έχει πλέον απαξιωθεί, όλοι τώρα γνωρίζουμε, ότι η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε χαμηλή ρευστότητα αλλά αφερεγγυότητα λόγω ενός μη βιώσιμου χρέους, το οποίο χρειαζόταν άμεση αναδιάρθρωση το 2010.

Επειδή η άρση της αφερεγγυότητας ακόμη και σήμερα δεν έχει συμβεί, παρά το μαζικό «bail out» που έχει υποστεί η χώρα.

Επειδή το πρόγραμμα στήριξης πρέπει να είναι τεχνικά ορθό από την άποψη της σύνθεσης και της αλληλουχίας των μέτρων, των προσδοκιών για την ανάκαμψη και της ικανότητας εφαρμογής των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων.

Επειδή το αρχικό πρόγραμμα (Μνημόνιο 1) εστίασε ορθά στον δημόσιο τομέα και στις ιδιωτικοποιήσεις, υπερεκτίμησε το πόσο γρήγορα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις και να πουληθούν τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία, χωρίς όμως να λαμβάνει υπόψη την υποτονικότητα των αγορών και την έλλειψη ικανότητας (αν όχι διαφάνειας), της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να εφαρμόσει τα αποφασισμένα μέτρα.

Επειδή αντί να συγκεντρωθούν οι στοχεύσεις σε αυτούς τους δύο τομείς, οι επόμενες εκδόσεις του προγράμματος πρόσθεσαν μια κακοσχεδιασμένη εσωτερική υποτίμηση, ένα συστατικό για το οποίο ακόμη και το ΔΝΤ συμφωνεί πλέον στο ότι: δεν «δούλεψε», πέρα από την περικοπή των μισθών και -πρακτικά- την κατάργηση (αντί για μεταρρύθμιση) του συστήματος των εργασιακών σχέσεων.

Επειδή τα μέτρα πρέπει να είναι κοινωνικά αποδεκτά, με έμφαση στην προστασία των φτωχών και των ευάλωτων ανάμεσα στις μεσαίες τάξεις.

Επειδή το ελληνικό πρόγραμμα δεν επέστησε καμία προσοχή στον κοινωνικό αντίκτυπο της επιβολής μιας άνευ προηγουμένου συνεχιζόμενης επί έτη λιτότητας.

Επειδή αναζητώντας στα αγγλικά γραμμένα αρχικά έγγραφα του προγράμματος της τρόικας τη λέξη «ισότητα» (equality), δεν τη βρήκαμε πουθενά, ενώ από την άλλη πλευρά, αναζητώντας τη λέξη «δικαιοσύνη» (equity), την εντοπίσαμε μόνο σε αναφορά που σχετίζεται με τα «ίδια κεφάλαια που διακρατούν οι τράπεζες», μια και η λέξη έχει αυτές τις δύο έννοιες στα αγγλικά.

Επειδή η λέξη «προστασία» χρησιμοποιείται μόνο για την προστασία των καταθετών και τη νομική προστασία στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ εκλαμβάνεται πάντα ως μέγεθος προς «μείωση», όσον αφορά στα ζητήματα της εργατικής νομοθεσίας.

Ερωτάσθε:

1. Τι αντιλέγετε ως επίσημη θέση της κυβέρνησης στους δανειστές, «όπου» και «όταν» ισχυρίζονται οι τελευταίοι τα ανωτέρω βλακώδη;

2. Έχετε αντιληφθεί ότι οι Έλληνες «βλέπουν το ίδιο κακοπαιγμένο έργο» τόσα χρόνια τώρα, την ώρα που δεν θα το ξανάβλεπε ούτε ο ίδιος ο σκηνοθέτης του;

3. Θα αφήσετε τους δανειστές να πιστεύουν πως ακόμα σας γοητεύει το ως άνω με τη μεταφορική έννοια «έργο» (= ο «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ»), έστω και αν πλέον δεν υπάρχουν χρήματα ούτε “για… ποπ κορν”;

4. Γιατί ακολουθείτε λάθος μίγμα πολιτικής και δεν εφαρμόζετε ένα προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα πρόγραμμα με μέτρα μείωσης των εξοντωτικών φόρων, πάταξης της διαφθοράς στο δημόσιο και τόνωσης της ρευστότητας στην αγορά;

5. Την ώρα που κάθε λογιστική παρέμβαση δεν έχει καταστήσει το χρέος βιώσιμο παρά την αναδιάρθρωση και τα κουρέματα, δεν βλέπετε, άραγε, ότι το «ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης» ταυτίζεται με την περίπτωση «δόλιας μεταβίβασης» ενός δανείου (=fraudulent conveyance), όπου ο δανειστής γνωρίζει ότι ο οφειλέτης δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος, αλλά παρά ταύτα τον δανείζει, αποβλέποντας σε πολύ μεγαλύτερο κέρδος από αυτό που προβλέπεται από την αντικειμενική ανάλυση των αριθμών των δανειζόμενων «Αξιών» και την «καλή πίστη»;

Ο ερωτών βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

Πρόεδρος του

Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ανατροπής