Άρθρα

Σε συνθήκες ακραίας επικοινωνιακής πόλωσης τρία είναι τα κυρίαρχα αριθμητικά δεδομένα των ευρωεκλογών του Μαΐου πρώτον, τα δύο κόμματα εξουσίας αφαίρεσαν μόλις το 56,87 τα 100 των εκλογέων και ενώ το 41,31 τα 100 των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους παρένθεση περισσότεροι από 4 εκατομμύρια συμπατριώτες μας) δεν πήγανε στις κάλπες! Δεύτερον, περίπου 1,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι επέλεξαν μικρότερα και μικρά κόμματα που δεν κατάφερα να εξασφαλίσουν θέση στην ευρωβουλή παρένθεση πρόκειται για το 21 τα 100 του εκλογικού σώματος) Τρίτον, παρατηρήθηκε τεράστια διασποράς στις προτιμήσεις εισαγωγικά αντιρρησιών κλείνουν τα εισαγωγικά ψηφοφόρων, εξαιτίας της πληθώρας πατριωτικόν κι αλλού σχηματισμών που καλύπτουν ένα νευριάσω ένα που έχει την αφετηρία του στα δεξιά του δημοκρατικού τόξου διέρχεται από το κέντρο και τον μεσαίο χώρο και καταλήγει στις παρυφές της αριστεράς ένα πρώτο συμπέρασμα, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι η ακραία πόλωση υφίσταται επικοινωνιακά και σίγουρα εντυπωσιάζει, ωστόσο κατουσίαν δεν υφίσταται, διότι δεν έχει πραγματική πλειοψηφική απήχηση. Άλλωστε, αντίστοιχες πολωτικές Προσπαθείς τις περασμένες δεκαετίες όλοι θυμόμαστε ότι αθροιστικά εισαγωγικά αναρριχώνται κλείνουν τα εισαγωγικά σε ποσοστά άνω του 75 τα 100 κατά μία άλλη έννοια, διεφάνη στην ευρωβουλευτική κάλπη η κόπωση του εκλογικού σώματος η απογοήτευση του από τις αντιδημοφιλείς και αντικοινωνικές πολιτικές και η αποστροφή του επειδή το φαύλο αναξιοκρατικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα δεν εννοεί να… Διορθωθεί.. Όχι ψηφοφόροι αποφασίζουν να πάνε στην κάλπη, το πράττουν χωρίς να συνοδεύεται η προσέλευση τους από κομματικό ενθουσιασμό, ούτε γιατί έχει θεριέψει μέσα τους ή ελπίδα Όσοι όλο φωτεινές μέρες είναι μπροστά μας. Πάνε στις κάλπες να τιμωρήσουν και να απαξιώσουν τον ψεύτη Τσίπρα, ανεχόμενη αντανακλαστικά τον επερχόμενο Μητσοτάκη και ας μην έχουν να περιμένουν βελτίωση της καθημερινής οικονομικής κατάστασης τους. Κακά τα ψέματα, μια σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος νιώθει παγιδευμένη σε ένα αδιέξοδο, Αστρινίδη πολιτισμό και δίνει την επιταγή στο Μητσοτάκη, η οποία είναι, όμως, επιβαρυμένη με πολλές οπισθογράφησης. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κόσμος της πολυδιασπασμένης – δυστυχώς – απογοήτευση. Και εδώ ακριβώς Τίθεται το ερώτημα άνω κάτω. Έχει διέξοδο; Το ερώτημα είναι μείζον και ομολογουμένως δύσκολα απαντάτε. Αλλά απαντάτε. Γνωρίζετε, πιθανώς, ότι κατέρχομαι υποψήφιος βουλευτής στο νότιο τομέα της Αθήνας υποψηφιότητά μου είναι αποτέλεσμα της εκλογικής συνεργασίας της ένωσης κεντρώων με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα του οποίου βγούμε την τελευταία πενταετία. Οφείλω, συνεπώς, να επιχειρηματολογήσω υπέρ αυτής της συνεργασίας. Η Διός στέκομαι στο βασικό πρόταγμα της. + Αποτελούμε το σχηματισμό των δυνάμεων του μέτρου της σύνδεσης και της δημοκρατικής συνέχειας του πω που σε πολιτικό έδαφος που δεν είναι έφορο .
Συνηθίζω να λέω ότι ο τόπος έχει ανάγκη από χαλινάρια. Από αλεξικέραυνο, ενόσω if νεοφιλελεύθερη ευρωπαΐκή καταιγίδα βρίσκεται σε εξέλιξη και στο διάβα της επιχειρεί να ισοπεδώσει ολοσχερώς τα εργασιακά δικαιώματα και να σπάσει τα παϊδια της ραχοκοκαλιάς μας, που είναι η μεσαία τάξη. Φρονώ ότι ομαλότητα και η επιστροφή στην κανονικότητα είναι ζητήματα για τα οποία πέφτει πολύς λόγος στα μπαλαντέρ του συστήματος. Έχουμε απέναντι μας την προκλητικότητα της Τουρκίας, έχουμε επίσης την επικείμενη νεοφιλελεύθερη επιδρομή και μπροστά μας στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και υπό εφαρμογή τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής. Η Ευσταθία του πολιτικού μας συστήματος βρίσκεται, σίγουρα, Σε συνάρτηση με τις επιλογές μας στις 7 Ιουλίου.
Ο πρόεδρος της ένωσης κεντρώων Βασίλης Λεβέντης έχει πει ότι το μέλλον του τόπου δεν διασφαλίζεται από τσογλάνια του συστήματος και δεν είναι φυσικά στην πρόθεσή μας να υποβληθούμε και τους κατάπτυστους ρόλους. Επαφή έμαθα, λοιπόν, στην κίνηση σας. Στην πανθομολογούμενης την αντίληψη ότι οι περιστάσεις είναι κρίσιμες. Αλλά κρίσιμη, αντίστοιχα, είναι και η ψήφος της 7 Ιουλίου. Μία ψήφο στην οποία εμπεριέχεται η αναγκαιότητα να έχει η ένωση κεντρώων ρόλο φύλακα άγγελου των συνταγματικών κοινωνικών και εθνικών δικαιωμάτων των ελλήνων.